1. Αυτά είναι σχεδόν αναρίθμητα.
Πολλοί λένε, όχι εντελώς αδικαιολόγητα, πως ένα και μοναδικό λάθος ήταν η Γερμανία να πάει σε παγκόσμιο ή έστω πανευρωπαϊκό πόλεμο. Αυτό δεν είναι πολύ σωστό. Το 1939 η Γερμανία είχε την ισχυρότερη πολεμική μηχανή του κόσμου. Υστερούσε μόνο σε ναυτικό, μα και αυτό θα μπορούσε να το διορθώσει σε ένα έτος.
Είχε όμως, και τον Χίτλερ ως απόλυτο Φύρερ. Πολλοί βρίσκουν πως ο Χίτλερ είχε χαρίσματα. Αλλιώς δεν θα έπαιρνε ένα φτωχό, ασθενικό κόμμα και σε λιγότερο από 10 έτη να το κάνει δημοφιλέστατο κι έτσι να γίνει Καγκελάριος.
Αλλά ο Χίτλερ είχε και μεγάλους περιορισμούς: εμμονές με την ανόρθωση της Γερμανίας, με την υπεροχή της γερμανικής φυλής, με την εξόντωση και καταλήστευση των Εβραίων, με την καταπίεση άλλων λαών, την εξάπλωση στα σλαβικά εδάφη κ.λπ.
2. Μετά τις πρώτες νίκες ένιωθε πως ήταν στρατηγική ιδιοφυΐα. Αυτή η αλαζονεία τον εμπόδιζε να ακούει τους στρατηγούς του και να δεχτεί πως ο ίδιος έκανε σφάλματα.
Μα υπάρχει πάντα η ψυχολογική άποψη. Στην περίπτωσή του Χίτλερ αυτή εκδηλωνόταν στις εμμονές του που δημιουργούσαν τρομερά εμπόδια.
Π.χ. η μικρόψυχη εκδικητικότητά του που ήθελε τους Γάλλους να υπογράψουν στο ίδιο βαγόνι τη συνθηκολόγησή τους (=παράδοση) στο οποίο είχε υπογράψει τη δική της η Γερμανία το 1918.
Ένα δεύτερο αρνητικό γνώρισμα ήταν η καταλήστευση των πόρων και συνεπώς η καταπίεση του λαού στις ηττημένες χώρες. Ο Χίτλερ θα μπορούσε να δείξει μεγαλύτερο έλεος.
3. Πολλοί πιστεύουν πως δεν έπρεπε να εισβάλει στην ΕΣΣΔ.
Πιστεύω πως θα μπορούσε να είχε διαλύσει την ΕΣΣΔ με μεγάλη ευκολία αν όμως δεν είχε τις μανιακές εμμονές του.
Ο Heinz Guderian, ο στρατηγός των Πάντσερ και του κεραυνοβόλου πολέμου είπε πως κατάλαβε ότι θα έχαναν τον πόλεμο μόλις σήκωσαν τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας στο Κίεβο πρωτεύουσα της Ουκρανίας στην ΕΣΣΔ.
Οι Ουκρανοί υποδέχτηκαν τους κατακτητές ως ελευθερωτές. Το ίδιο και πάρα πολλοί Ρώσοι. Πολλοί προσφέρθηκαν και πολέμησαν και πολύ περισσότεροι θα προσφέρονταν να πολεμήσουν τους Σοβιετικούς που υποχωρούσαν ατάκτως ή αιχμαλωτίζονταν.
Μα εδώ λειτούργησαν οι άλλες εμμονές: η εξόντωση των Εβραίων και των Σλάβων για να έχουν οι Γερμανοί Lebensraum τον ποθητό ζωτικό χώρο που νόμιζαν πως χρειάζονταν – ενώ μπορούσαν με λίγη ανθρωπιά και πανουργία να έχουν εκατομμύρια συμμάχους στις σλαβικές αυτές χώρες.
4. Αντί φιλίας και βοήθειας οι Ναζί επέβαλαν σκληρότητα, βασανιστήρια, λεηλασία, πείνα και θάνατο.
Παρότι (λόγω καταπίεσης και του λιμού που είχε προκαλέσει ο Στάλιν με τις παρανοϊκές πολιτικές του στην Ουκρανία 1932-4) μισούσαν τους Ρώσους και το σοβιετικό καθεστώς, μετά τις γερμανικές φρικαλεότητες, χιλιάδες Ουκρανοί στράφηκαν προς τους Σοβιετικούς και προσχώρησαν στον Κόκκινο Στρατό.
Έτσι ο Χίτλερ έχασε περίπου 4,5 εκμ συμμάχους και αξιόλογους φυσικούς πόρους (αγροκτηνοτροφικά, κάρβουνο και μερικές έτοιμες βιομηχανικές μονάδες).
Οι εμμονές πάντα γίνονται ισχυροί περιορισμοί που καταπνίγουν την ευθυκρισία.
