1. Στη θλιβερή, αλησμόνητη τσιπρική τετραετία (2015-19) πολλά τερατώδη είδαν τα μάτια μας και άκουσαν τα αυτιά μας. Όχι πως αυτά σταμάτησαν με το ξεκούμπισμα της Πρώτης Φοράς και του θρασύδειλου ηθικού πλεονεκτήματος. Μα δεν είναι τόσο τερατώδη πλέον.
Στη σειρά Οι αλήθειες του Χίτλερ τόνισα πάλι και πάλι πως ο Χίτλερ είχε δηλώσει τους στόχους του καθαρά εξαρχής. Τόσο στο Mein Kampf ‘Ο αγώνας μου’ όσο και στις ανοικτές ομιλίες του προτού γίνει καγκελάριος, ομολογούσε πως δεν θ’ άφηνε κανένα άλλο πολιτικό κόμμα – μόνο το δικό του των Ναζί, δηλ. των Εθνικο-σοσιαλιστών. Είπε ξεκάθαρα επίσης πως για την κατάντια της Γερμανίας έφταιγαν οι Εβραίοι και ότι το Γερμανικό έθνος έπρεπε να εξαγνιστεί από αυτούς.
Στη συνέχεια, μόλις πήρε την εξουσία (με ποσοστό, σαν τον Σύριζα, λιγότερο από το μισό) κατήργησε όλα τα πολιτικά κόμματα και συνδικάτα και κυνήγησε ανελέητα κάθε αντιφρονούντα (ακόμα και συνεργάτες του) και, βέβαια… τους Εβραίους – αφού με την πυρετώδη προπαγάνδα του Γκέμπελς τους δαιμονοποίησε.
Πολλοί Έλληνες και ξένοι σχημάτισαν παραλληλισμούς με τη Γερμανία της εποχής εκείνης και τη “Δημοκρατία της Βαϊμάρης” όπως την ονομάζουν. Κάνουν λάθος. Η Ελλάδα τότε δεν είχε σχέση με τη Βαϊμάρη. Μόνο ορισμένα στοιχεία μοιάζουν.
2. Ναι, η Ελλάδα ήταν (και είναι) χρεοκοπημένη, όχι όμως λόγω ήττας σε πόλεμο αλλά λόγω άθλιας διακυβέρνησης και οικονομικής διαχείρισης. Η εκάστοτε κυβέρνηση, δεξιά, σοσιαλιστική ή μείγμα των δύο, ικανοποιούσε ποικιλότροπα τις οικονομικές απαιτήσεις διάφορων κοινωνικών στρωμάτων για να εξασφαλίζει ψηφοφόρους και να διατηρείται στην εξουσία. Έτσι διαιωνιζόταν το πελατειακό κράτος. Γι’ αυτό δεν γίνονταν οι απαραίτητες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις με κύριο στόχο τη μείωση του Δημοσίου, που αντίθετα διογκωνόταν, και την αληθινή ευρυθμία δημοκρατικής διακυβέρνησης.
Ναι, βρισκόταν σε ασφυκτική πίεση λόγω έλλειψης ρευστότητας που οφειλόταν σε συνωμοσία ορισμένων χωρών, ισχυριζόταν η κυβέρνηση Τσίπρα, που ήθελαν να ανατρέψουν μια κυβέρνηση Αριστεράς. Δεν ανέφεραν, βέβαια, πως αυτοί αποσκοπούσαν στο να ανατρέψουν το υφιστάμενο καθεστώς της ΕΕ.
Η μεγάλη διαφορά συνίσταται στο ότι οι Συριζίτες δεν μπορούσαν να έχουν τα χρήματα που χρειάζονταν για να ικανοποιήσουν τους οπαδούς τους και η Ελλάδα δεν έχει ούτε το μέγεθος ούτε τους φυσικούς πόρους ούτε τις υποδομές για να προχωρήσει σε πορεία ανάπτυξης. Ούτε υπήρχε μεγάλη απειλή από την ακροδεξιά Χρυσή Αυγή, όπως διέδιδαν. Έτσι κι αλλιώς οι Ανέλληνες του Καμμένου που συγκυβερνούσαν με τους αναρχοαριστερούς Συριζίτες ήταν ένα φασιστικό ακροδεξιό μόρφωμα.
3. Το μεγάλο κοινό σημείο μεταξύ Βαϊμάρης και Ελλάδας είναι η δαιμονοποίηση των Εβραίων και κομμουνιστών από τον Χίτλερ και η δαιμονοποίηση των καπιταλιστών (μνημονιακών τοκογλύφων) και δη των Γερμανών από τους Συριζίτες.
Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω εδώ τα ποικίλα περιστατικά εκείνων των ημερών. Η πρώτη πράξη του ίδιου του Τσίπρα ήταν να καταθέσει στεφάνι στους από τους Ναζί εκτελεσθέντες στην Καισαριανή – ένα περιστατικό 70 ετών παλαιό. Όπως οι δημοσιογράφοι όλοι επεσήμαναν, ήταν μια συμβολική πράξη που έστελνε συγκεκριμένο μήνυμα στους Γερμανούς. Μετά δεν πήγε στο Βερολίνο αλλά στη Ρώμη και στο Παρίσι για να δημιουργήσει “συμμάχους” ενάντια στη Γερμανία!
Η ανωριμότητα του Τσίπρα εκδηλώθηκε εκτυφλωτικά.
4. Ούτε η Γερμανία ούτε η σύνολη Ευρώπη (ή άλλη χώρα της υφηλίου) έχει τις ιδανικές συνθήκες δικαιοσύνης, ευμάρειας και πολιτισμού που θέλουμε όλοι θεωρητικά. Μα ούτε και ο τσιπρισμός! Και δεν τις έχει διότι οι πολίτες οι ίδιοι δεν τις θέλουν πραγματικά και δεν φροντίζουν να μάθουν πώς να τις επιτύχουν. Και παρά τις στομφώδεις, συναισθηματικές μεγαλοστομίες του Τσίπρα περί δημοκρατίας, αξιοπρέπειας κλπ, μέχρι τέλος Ιουλίου 2015, αποδείχθηκε πως ο ίδιος και οι σύντροφοί του δεν θα κατόρθωναν κάτι ουσιαστικό.
Πάντως η δυτική Ευρώπη ήταν και παραμένει, παρά τις θλιβερές ατέλειές της, η πιο πολιτισμένη περιοχή του πλανήτη.
Εμείς, με την άγνοια, την αλαζονεία και την απληστία μας και, τότε, με τη διγλωσσία, την αμετροέπεια και την κοροϊδία μας, δεν είχαμε ούτε έναν σύμμαχο στην ΕΕ. Αυτό είναι απαράμιλλο διπλωματικό κατόρθωμα. Σαν της Ρωσίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας σήμερα.
5. Η δαιμονοποίηση της Γερμανίας γινόταν πυρετωδώς. Ήταν θλιβερό να βλέπει κανείς εφημερίδες και κανάλια να παρουσιάζουν ακατάπαυστα σκηνές από τη Γερμανική Κατοχή.
Το μόνο που είχαν να κάνουν οι διάφορες κυβερνήσεις ήταν να μειώσουν το αδηφάγο Δημόσιο και συνεπώς τα έξοδα που μας κρατούν στην κατάσταση χρεοκοπίας. Μυριάδες άρθρα, μυριάδες δελτία ειδήσεων και αναλύσεις στην Τιβί, δεν θα αλλοιώσουν την απλή αλήθεια, πως μεταρρυθμίσεις όπως η μείωση υπουργών (όχι η κοροϊδία των Συριζιτών που δήθεν μείωσαν τα υπουργεία), βουλευτών και παρατρεχάμενων και άχρηστων οργανισμών και η καταπολέμηση της διαφθοράς (στο Δημόσιο) και της φοροδιαφυγής (των μεγάλων καταθέσεων στο εξωτερικό), δεν έγιναν και δεν άρχισαν ούτε επί Μητσοτάκη!
Απεναντίας, οι Συριζίτες προχώρησαν απτόητοι στη πρόσθετη διόγκωση του Δημοσίου με νέες απανωτές προσλήψεις. Και η επανεκκίνηση της ΕΡΤ με την κυβέρνηση να κουνά τα νήματα στα νέα διοικητικά όργανα, έδειχνε τις μεταρρυθμιστικές προθέσεις της.
