Γιος του αριστοκράτη γαιοκτήμονα Ευφορίωνα (γένος Κοδριδών), ο Αισχύλος γεννήθηκε το 525 ή 524 πκε και πέθανε στα εβδομήντα του. Θεωρείται “πατέρας της τραγωδίας”. Κατά τη γνώμη μου έγραψε την καλύτερη ποίηση στην Ελληνική. (Το παλαιότερο σωζόμενο έργο του “Πέρσαι” ανέβηκε το 472 και κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Διονύσια.)
Άρχισε να γράφει το 499 και κέρδισε το πρώτο βραβείο στα Διονύσια το 484 πκε. Συνολικά κέρδισε το πρώτο βραβείο δεκατρείς φορές έχοντας γράψει 80–90 δραματικά έργα, από τα οποία διασώθηκαν μόνο επτά ακέραια.
Τα επτά σωζόμενα είναι Πέρσαι (472), Επτά επί Θήβας (467), Ικέτιδες (463), Προμηθέας Δεσμώτης (μερικοί αμφισβητούν την πατρότητά του) και Ορέστεια, τριλογία με Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες (458).
Το 490 πολέμησε στη Μάχη του Μαραθώνα κατά των Περσών μαζί με τον αδελφό του Κυναίγειρο, ο οποίος πέθανε καθώς προσπαθούσε να κρατήσει με τα χέρια του ένα περσικό πλοίο στην ακτή – και γι’ αυτό επαινέθηκε ως ήρωας. Πολέμησε και το 480 στη Σαλαμίνα μαζί με τον νεότερο αδελφό του Αμεινία και αργότερα στις Πλαταιές.
Ο Αισχύλος, πιθανολογείται από μερικούς, ήταν Πυθαγόρειος και τα δράματα του περιέχουν πολλές ιδέες των Πυθαγορείων. Αλλά λάμβανε μέρος και στα Ελευσίνια Μυστήρια στα οποία λατρεύονταν η θεά Δήμητρα και η κόρη της Περσεφόνη. (Ο Αριστοτέλης γράφει στα Ηθικά Νικομάχεια 1111 α 8-10, πως ο Αισχύλος κατηγορήθηκε για ασέβεια, καθώς αποκάλυψε στα θεατρικά του μερικά Eλευσίνια μυστικά, μα τελικά αθωώθηκε.)
Στα έργα του κεντρική θέση έχει η Δικαιοσύνη μα και η συγχώρεση και συμφιλίωση. Συχνά δε εγκωμιάζεται η Πόλις για την αλληλεγγύη και συνεκτικότητά της και η Αθήνα με τους δημοκρατικούς θεσμούς της.
Πέθανε σε δεύτερη επίσκεψη στη Γέλα της Σικελίας το 456/455 πκε. Στα ιστορικά ανέκδοτά του (Factorum ac dictorum memorabilium libri IX, “9 βιβλία αξιομνημόνευτων έργων και ρήσεων”) ο Valerius Maximus (1oς αιώνας κε) γράφει πως ενώ καθόταν στην ύπαιθρο ο Αισχύλος, ένας αετός άφησε να πέσει πάνω στο κεφάλι του δραματογράφου μια χελώνα για να σπάσει το καβούκι της. Έτσι έσπασε δυστυχώς το κεφάλι του Αισχύλου!
Στο επιτάφιο επίγραμμα στην ταφόπλακά του τονίζεται η συμμετοχή του στους πολέμους χωρίς αναφορά στα θεατρικά του!
