1. Στο προηγούμενο άρθρο αυτής της σειράς 83. Ταυτότητα: Μαρξισμός: αλλοτρίωση και ταυτότητα εξέτασα την εμφάνιση της βλακείας στον άνθρωπο υποδείχνοντας πως οφείλεται σε ποικίλες αντιλήψεις (ιδεοληψίες, δόγματα) που εισέρχονται στη νοοτροπία, ριζώνουν γερά και μετά λειτουργούν ως περιορισμοί της ευφυΐας ή νοημοσύνης.
Η ευφυΐα είναι η έμφυτη δύναμή μας να γνωρίζουμε άμεσα πως υπάρχουμε ως πλάσματα με νοημοσύνη κι ένα υλικό σώμα σε ένα υλικό περιβάλλον με διάφορους περιορισμούς, να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και να τις ικανοποιούμε. Αυτό σημαίνει έρευνα της ενσωματωμένης μορφής (σώματος και νου) και του περιβάλλοντος.
Μια άλλη χρήσιμη περιγραφή λέει πως νοημοσύνη είναι η νοητική ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι άμεσα το αναγκαίο, το φυσικό μέτρο σε κάθε περίσταση, το ηθικά ορθό, το δίκαιο, το αληθινά ωραίο, το πραγματικά χρήσιμο.
Αλλά πολύ σύντομα καθώς μεγαλώνουμε, οι αντιλήψεις που απορροφούμε από το περιβάλλον μας, οικογενειακό, σχολικό κι ευρύτερο κοινωνικό, ενεργούν ως επιθυμίες, διαθέσεις και συνήθειες περιορίζοντας τη νοημοσύνη.
2. Όταν αυτές οι περιοριστικές αντιλήψεις στον νου (και είναι πάμπολλες και πολυποίκιλες) γίνουν πολύ ισχυρές και αντιφατικές, τότε δημιουργείται η πόλωση εσωτερικού διχασμού και, πιο απλά, σχιζοφρένειας.
Στον νου εγείρονται και συγκρούονται αντίθετες επιθυμίες ή διαθέσεις που συγκρούονται. Αν και οι δυο είναι αδύναμες, ο άνθρωπος τσουλάει στην καθημερινότητα, όπως σχεδόν όλοι μας, με λιγοστή ταλαιπωρία. Αν η μια, στη συγκεκριμένη ώρα, έχει μεγαλύτερη ισχύ, τότε θα επικρατήσει σχετικά ανώδυνα. Αν όμως είναι και οι δυο (ή τρεις κλπ.) εξίσου ισχυρές για έναν ή άλλο λόγο, και αν αυτό συμβαίνει συχνά με μπόλικη συγκινησιακή ενέργεια, τότε ο άνθρωπος διαταράζεται ή τρελαίνεται και χρειάζεται ειδική θεραπεία.
Για παράδειγμα, σχεδόν όλοι μας έχουμε μια εικόνα για τον εαυτό μας, τον χαρακτήρα, την προσωπικότητά μας. Αυτή είναι συνήθως ευχάριστη, καλή, ηθικά ορθή με φιλαλήθεια κι εντιμότητα, συμπόνια και ανθρωπισμό. Αλλά κάποια στιγμή για διάφορους λόγους, μπορεί να φωτιστεί μια σκοτεινή, μοχθηρή, χαιρέκακη τάση και να είναι φορτισμένη με πολλή συναισθηματική ενέργεια. Αν αυτή η τάση εμφανίζεται συχνά κι έντονα νιώθουμε τρομερή δυσχέρεια ως και τρέλα: αυτή είναι σχιζοφρένεια.
3. Αφορμή για το επεξηγηματικό αυτό άρθρο ήταν η πορεία ορισμένων τσιπριστών υπουργών προς την πρεσβεία των ΗΠΑ ως διαδήλωση υπέρ των ηρώων του Πολυτεχνείου κι ενάντια στους καταπιεστές νεοαποικιστές καπιταλιστές Αμερικάνους (16/11/18). Ήταν οι κ. Παππάς, Σκουρλέτης, Ρήγας και μερικοί βουλευτές Σύριζα.
Πολλοί πολίτες τους γιουχάισαν και υπήρξαν εμπλοκές. Οι «γνήσιοι» αριστεροί θεωρούν πλέον τους τσιπριστές απατεώνες που καπηλεύονται τα ιερά και όσια της Αναρχοαριστερής παράταξης. Ίσως έχουν δίκιο.
Γιατί έκαναν αυτή τη διαδήλωση διαμαρτυρίας οι τσιπριστές; Και γιατί τους κορόιδεψαν και τους επιτέθηκαν οι άλλοι;
Δεν χρειάζεται μεγάλη νοημοσύνη για να καταλάβουμε.
Οι τσιπριστές ανήκουν ολόκαρδα στην Αναρχοαριστερά. Ο περισσότεροι έχουν περγαμηνές από την ΚΝΕ αν όχι το «ώριμο» ΚΚΕ. Αυτοί ως νεολαίοι και φοιτητές πρωτοστατούν σε τέτοιου είδους διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις (και καταλήψεις, εμπρησμούς, καταστροφές, δεν–πληρώνω).
Αλλά τον τελευταίο καιρό, ο κ. Τσίπρας ως ανθρώπινος χαμαιλέων, ή νέος Καραγκιόζης, ξεκίνησε μια ερωτική σχέση με τους (Ευρωπαίους και) Αμερικάνους συμπαρασύροντας σεβαστό ποσοστό Συριζαίων. Τους κάνει όλα τα χατίρια – για να είναι στα καλά τους βιβλία.
Εδώ έχουμε σχιζοφρένεια. Οι βαθυκόκκινοι αριστεροί δεν μπορούν να συμβιβαστούν με τέτοια πολιτική φιλο-Αμερικανική. Οι τσιπριστές όμως τη χρειάζονται και για προστασία έναντι των Τούρκων του Ερντογάν.
Τώρα όμως έχουμε προ-εκλογική περίοδο και οι τσιπριστές πρέπει να επιδείξουν τον αναρχοαριστερό χαρακτήρα τους για να ελκύσουν ανάλογους ψήφους.
Εξ ου και η συμμετοχή στην καθιερωμένη πορεία. Είναι δυο αντικρουόμενες τάσεις, μα αυτοί έχουν ισχυρότατους αντικρουστήρες στον νου και δεν ταράζονται πολύ εύκολα! Θα κάνουν και θα πουν όσα παράλογα και αντιφατικά χρειάζεται, φτάνει να διατηρήσουν την εξουσία.
