Οι θρύλοι της Βρετανίας είναι πολύ πιο πρόσφατοι από εκείνους της Ελλάδας, της Ινδίας ή της Κίνας. Και ο κυριότερος θρύλος τους είναι του βασιλιά Αρθούρου – και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τράπεζας.
Πολύ παλαιότερος, σχεδόν άγνωστος, μα ομοίως ευχάριστος, είναι ο θρύλος του βασιλιά Bladud, πατέρα του Leir, που έγινε γνωστός από το ομώνυμο δραματικό έργο του Σαίξπηρ The Tragedy of King Lear.
Σύμφωνα με τον θρύλο, ο πρίγκιπας Μπλάντουντ, γιος του βασιλιά Rud έπασχε στην εφηβεία του από μια δερματική αρρώστια, λέπρα ίσως, καθώς μελετούσε στην Αθήνα (ναι, Ελλάδα). Όταν γύρισε στην Αγγλία, τον κλείδωσαν και τον απομόνωσαν για να μη μεταδοθεί η αρρώστια. Οι λεπροί τότε εκδιώχνονταν από κατοικημένες περιοχές για προφύλαξη.
Σε μια εκδοχή ο πρίγκιπας δραπέτευσε, σε άλλη ελευθερώθηκε, μα ούτως ή άλλως εξορίστηκε κι έγινε χοιροβοσκός σε μια μακρινή κοινότητα. Πρόσεξε πως πολλά από τα γουρούνια του έπασχαν κατά καιρούς από την ίδια αρρώστια, μα όταν έμπαιναν σε ένα δάσος σημύδων σε μια ελώδη περιοχή, γύριζαν με μαύρη λάσπη και ήταν θεραπευμένα.
Μια μέρα, λοιπόν, μπήκε μαζί τους στις σημύδες (που θεωρούνταν τότε από τους Βρετανούς-Κέλτες ιερά, ιαματικά δέντρα) και είδε το ξέφωτο όπου υπήρχε μια λίμνη λάσπης. Είχε μια παράξενη μυρωδιά που αναδύονταν μαζί με υδρατμούς. Ξάπλωσε και ο ίδιος μαζί με τα γουρούνια που κυλιόντουσαν μέσα στη λάσπη. Ήταν ευχάριστα ζεστή και κοιμήθηκε.
Όταν ξύπνησε διαπίστωσε πως το δέρμα του είχε καθαρίσει. Είχε θεραπευτεί, όπως τα γουρούνια, από την πάθηση του!
Γεμάτος χαρά ο πρίγκιπας επέστρεψε στο βασίλειο του πατέρα του κι επανήλθε στη θέση του πρίγκιπα διαδόχου. Η αυλή όλη χάρηκε.
Για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, ο πρίγκιπας εξήγησε στον πατέρα του τι είχε συμβεί στο μαγικό έλος, στο μαγικό δάσος, στη μαγική λάσπη και πήρε άδεια να φτιάξει εκεί κοντά ένα ιερό για προσφορές και θυσίες.
Αργότερα, όταν έγινε πια βασιλιάς, ασχολήθηκε με μαγεία και νεκρομαντεία μα δεν υπάρχουν λεπτομέρειες. Δοκίμασε να πετάξει επίσης μα το μόνο που κατάφερε ήταν να πέσει πάνω σε έναν τοίχο!
Εξακόσια χρόνια αργότερα, οι Ρωμαίοι έμαθαν ίσως την ιστορία του Bladud ή μόνοι τους ανακάλυψαν τη θεραπευτική λίμνη λάσπης, και οικοδόμησαν εκεί ένα περίπλοκο σύμπλεγμα ιαματικών λουτρών. Το ονόμασαν Aquae Sulis (Νερά Σούλης) και Aquae Calidae (Ζεστά Νερά).
Οι πραγματιστές Βρετανοί ονόμασαν την αναπτυσσόμενη πόλη εκεί απλά Bath (=Λουτρό)! Κι έτσι είναι γνωστή και σήμερα και είναι το μόνο μέρος στη Βρετανία με ιαματικά λουτρά!
(Η ιστορία με κάποιες παραλλαγές και πρόσθετες λεπτομέρειες βρίσκεται αρχικά στο Historia Regum Britanniae Ιστορία βασιλέων Βρετανίας 1136 του Geffrey of Monmouth).
