1. Δεν θέλουν την ενότητα και την αρμονική συμβίωση, διατηρώντας έστω τις διαφορές τους οι αναρχοαριστεροί. Με τίποτα. Και αναρωτιέσαι αν ποτέ θα πάψουν να είναι ντουβάρια και τσιμεντόλιθοι.
Πριν από 10 έτη κάηκαν ζωντανοί στο κατάστημα της τράπεζας Μαρφίν τρεις Έλληνες, τρεις συμπολίτες μας: η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσακάλης και η εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασίου. Μέρα μεσημέρι. Κάποια καθάρματα έβαλαν φωτιά θεληματικά.
Γιατί; Γιατί οι τρεις εργάζονταν, ενώ οι αναρχοαριστεροί κοπρίτες ήθελαν να μην εργάζονται! Οι τράπεζες ειδικά είναι άντρα των καπιταλιστών που απομυζούν τους φτωχούς και κατατρεγμένους. Επομένως θάνατος στους εκμεταλλευτές και καταπιεστές. «Βοήθεια!» φώναζαν οι τρεις μα κανείς δεν πήγε να τους βοηθήσει. Απεναντίας, αναρχοαριστεροί εμπόδισαν το πυροσβεστικό που έτρεχε να σβήσει τη φωτιά.
2. Ο Μητσοτάκης κάλεσε τον Σύριζα και το ΚΚΕ (και όλους) να παρευρεθούν στην τελετή με μια πλακέτα για τη μνήμη των νεκρών δίχως καμιά αναφορά σε αριστερές παρανομίες ή αναρχίες ή την ελάχιστη πολιτική ευθύνη των εγκληματιών. Θα ήταν μια σεμνή τελετή με πρόδηλη την αποκήρυξη της βίας από όπου και αν προέρχεται.
Το μήνυμα της Προέδρου της Δημοκρατίας τα λέει όλα: «Δέκα χρόνια από την τραγωδία της Μαρφίν. Τρεις ανθρώπινες ζωές θυσία στον βωμό της μισαλλοδοξίας και του διχασμού. Τιμάμε τη μνήμη τους και εύχομαι να μην ξαναζήσουμε στη χώρα μας εκδηλώσεις ακραίας πόλωσης και τυφλής βίας».
Ο Τσίπρας αρνήθηκε (φυσικά) την πρόσκληση για τις 12.30 του Σαββάτου 9/5 και θα κατέθεσαν μόνοι τους οι τσιπριστές στεφάνι στις 9.30 πμ – προλαβαίνοντας έτσι τους «αντιπάλους». Το δε ΚΚΕ κατέθεσε, πάλι μόνο του, στεφάνι στις 10.30 να μη συναντηθεί ούτε με τους μεν ούτε με τους δε!
Είναι συνεπέστατοι με το παρελθόν τους: ποτέ δεν καταδίκασαν αυτό το έγκλημα και δεν δήλωσαν συμπαράσταση στους συγγενείς!
3. Ακόμα μια ευκαιρία για ειρηνική συμβίωση, συναίνεση, συμφωνία και αρμονία, πάει στον βρόντο, ενώ δεν υπήρχε πολιτικός δόλος.
Τι να σκεφτούμε;
Διχασμός, εμπόλεμη επιμονή και ασίγαστο μίσος. «Δεν σας θέλουμε εσάς της Δεξιάς, του Κέντρου, της Κεντροδεξιάς.»
«Ας καταδικάζουμε μαζί με σας τη βία. Εμάς μας αρέσει η βία που στοχεύει στην ανατροπή του νεοφιλελευθερισμού και καπιταλισμού!» λένε εκφραστικά.
«Χωνέψτε το»!
Ας μην έχουμε αυταπάτες, λοιπόν! Ναι, πήγαν να καταθέσουν στεφάνι, αλλά μόνοι τους, ξεκομμένοι από τον κορμό του Έθνους, σαν κλαδιά σπασμένα και πεταμένα και άχρηστα.
Άρνηση σε ότι βοηθάει την ανάπτυξη, την ανάταση, την ανοικοδόμηση. Όχι, όχι, όχι. Ή θα γίνει το δικό μας, ή θα σας καταστρέψουμε, θα σας κάψουμε, θα σας πνίξουμε.
Αυτά είναι δυστυχώς τα συμπεράσματα από τις συνεχιζόμενες αρνήσεις να βρεθούμε όλοι ως συμπολίτες ως συνάνθρωποι και να προχωρήσουμε με τις όποιες διαφορές μας σε μια κοινή κατεύθυνση – την ευημερία της κοινωνίας μας.
