1. Το θέμα των δυο φύλων, ανδρών και γυναικών, απασχολεί τις κοινωνίες από την αυγή της ιστορικής περιόδου, δηλ. από το 4.500 προ του παρόντος. Μα στην εποχή του εύκολου, φτηνού συναισθηματισμού, επικρατεί η παράξενη, επιπόλαιη αντίληψη της ισότητας των δυο φύλων.
Και στη χώρα μας οι ανεγκέφαλοι όλοι ξεσπάθωσαν κατά της νέας κυβέρνησης του Κυρ. Μητσοτάκη που έχει μόνο 5 γυναίκες στο Υπουργικό Συμβούλιο. Φούντωσαν από τη μια οι επικρίσεις και από την άλλη τα υπερασπιστικά εγκώμια ότι ο Μητσοτάκης δεν είναι σεξιστής μα προωθητής της ισότητας των δυο φύλων.
Εγώ δεν έχω ανάγκη ψήφου κι έτσι είμαι σεξιστής! Δεν πιστεύω σε καμιά τέτοια ισότητα. Διότι ο άντρας δεν μπορεί να κυοφορήσει και να θηλάσει νεογέννητα βρέφη. Εκ φύσεως μόνο οι γυναίκες μπορούν να το κάνουν αυτό.
2. Είμαστε σίγουροι πως είναι καλό το ότι προωθείται αυτή η ισότητα; Ότι δηλαδή και άντρες και γυναίκες, κυρίως, βγαίνουν ωφελημένοι;
Και στο κάτω κάτω της πραγματικότητας, τι ακριβώς σημαίνει αυτή η ισότητα των φύλων; Ισότητα ως προς τι;
Είμαστε σίγουροι πως ένας άντρας έχει την απαιτούμενη ευαισθησία να φροντίζει ένα μικρό παιδί μένοντας σπίτι ενώ η μητέρα επιδίδεται σε μια ή άλλη εργασία;
Πού στηρίζεται αυτός ο νεότευκτος κανόνας της ισότητας που έχει γίνει τόσο κοινός και αξιοσέβαστος;
Στηρίζεται στη διάχυτη αντίληψη του σοσιαλισμού με τις αναλογικότητες και τα δικαιώματα και την περιφρόνηση των καθηκόντων.
Οι μάζες (και οι πανεπιστημιακοί) παπαγαλίζουν αυτά τα συνθήματα χωρίς να έχουν εξετάσει ενδελεχώς τις φυσικές ιδιότητες και λειτουργίες.
3. Κάποτε στο εξωτερικό είχαμε βγει για δείπνο με ένα ζευγάρι που είχα γνωρίσει τελευταία. Η γυναίκα είχε μεταπτυχιακό από ένα καλό πανεπιστήμιο και μπορούσε να συνομιλήσει με άνεση για επιστήμες και τέχνες, για θρησκείες και φιλοσοφίες, για οικονομικά και πολιτικά.
Στο τραπέζι ούτε που κοίταξε το μενού. Ο άντρας της έδωσε στο γκαρσόνι την παραγγελία και για τους δυο τους. Εκείνη εξήγησε: «Έχω εμπιστοσύνη στην άντρα μου. Γιατί να σκοτίζομαι με τέτοια πράγματα. Εγώ έχω άλλα πράγματα να απασχολούμαι – σπίτι και παιδιά».
Ήταν και παραμένουν ένα πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι.
Είναι κάτι που συνάντησα και στην Ινδία σε λίγα ζευγάρια που τηρούν τις παραδόσεις τους χωρίς να χάνουν τους πολλούς καλούς νεωτερισμούς της σύγχρονης εποχής.
4. Υπάρχει στη Βεδική Παράδοση των Ινδιών ένα δίστιχο που λέει πως ο πατέρας φροντίζει τη γυναίκα ως κορίτσι, ο άντρας της ως νέα κι ενήλικη και οι γιοί της ως ηλικιωμένη· η γυναίκα δεν χρειάζεται ανεξαρτησία (pitā rakṣati kaumare, bhartā rakṣati yauvane, rakṣanti stavire putrā; na strī svātantryam arhati: Manusmṛti 9.3).
Αυτό ερμηνεύθηκε κι ερμηνεύεται ακόμη από πολλούς πως η γυναίκα πρέπει να είναι σκλάβα στο σπίτι. Δεν είναι έτσι. Αν αυτή ήταν ορθή ερμηνεία δεν θα αναφερόταν το γήρας και η ανάγκη να φροντίζεται από τα παιδιά της!
Πουθενά στις αρχαίες Γραφές που έχουν περισωθεί δεν λέγεται πως η γυναίκα θα ήταν σκλάβα ή περιορισμένη στο σπίτι. Απλώς δεν έπρεπε να εργάζεται όπως οι άντρες.
5. Στην πραγματικότητα η διευθέτηση πάντα ήταν προστατευτική για τη γυναίκα που θα γινόταν μητέρα κι έπρεπε να φροντίζει και σύζυγο και παιδιά.
Στην αρχαία Βεδική Παράδοση μια γυναίκα δεν θα πήγαινε να δουλέψει ως δικαίωμα ισότητας και ανεξαρτησίας, μα μόνον αν ήταν αναπόδραστη ανάγκη επειδή δεν υπήρχε άντρας συγγενής να την φροντίζει.
Ο κανόνας όμως ήταν επίσης η γυναίκα να παίρνει όλα τα έσοδα που ο άντρας έφερνε στο σπίτι και να τα διαχειρίζεται εκείνη, όχι ο σύζυγος, για την ευημερία της οικογένειας.
Επίσης, σε συναντήσεις και συζητήσεις σοφών, είτε στην αυλή του Άρχοντα είτε στη Σχολή κάποιου σοφού, λάμβαναν μέρος και γυναίκες – όπως η Gargi στην πανάρχαια Bṛhadāraṇyaka Ουπανισάδα!
Υπάρχουν, βλέπετε, κι άλλες προσεγγίσεις και το θέμα θέλει περισσότερη έρευνα, σκέψη και συζήτηση από την παπαγαλία συναισθηματικά φορτισμένων συνθημάτων κι ετικέτες όπως «σεξισμός» !
