Ε1164: Ελληνική ιδιαιτερότητα

1. Είμαστε η μοναδική χώρα στην πολιτισμένη Δύση όπου ο κομμουνισμός συνεχίζει να βασανίζει την κοινωνία, γερασμένος μα πάντα γεροδεμένος. Πιο σωστά θα έπρεπε να γράψω «αναρχοαριστερισμός» διότι αυτός ο νεολογισμός καλύπτει όλο το φάσμα των σταλινικών, τροτσκιστών, ανανεωτικών, αναρχικών, μπαχαλάκηδων, μαρξιστών και, βέβαια, τσιπριστών Συριζαίων. Και αυτοί οι αμετανόητοι ταραχοποιοί εξακολουθούν, ακόμα και μετά το φιάσκο της κυβέρνησης Τσίπρα με του Ανέλληνες του Καμμένου (προϊόν της νυχτωμένης Δεξιάς), να ονειρεύονται να ξανακυβερνήσουν και να πάρουν μια οριστική ρεβάνς για τον Εμφύλιο της δεκαετίας 1940.

Καμιά άλλη χώρα της προοδευτικής Δύσης δεν πέρασε τόσες ταλαιπωρίες στα 200 χρόνια της ανεξάρτητης ζωής της με τόσους πολέμους, εμφύλιες συρράξεις και πτωχεύσεις. Ακόμα και όταν πολεμούσαν τους Οθωμανούς δυνάστες, οι αγωνιστές τρώγονταν μεταξύ τους είτε για τα λεφτά από την Ευρώπη είτε για διορισμούς είτε για τη μοιρασιά του πλιάτσικου.

2. Τέσσερις χώρες πέρασαν από χρεοκοπία και χρειάστηκαν ευρωπαϊκή βοήθεια για να μην πτωχεύσουν – Πορτογαλία, Ιρλανδία, Ελλάς, Κύπρος. Η Ισλανδία επίσης πέρασε παρόμοια κρίση μα τιμώρησε τους υπεύθυνους γρήγορα και ξεπέρασε τη δυσκολία· δεν ανήκει στην ΕΕ. Οι τρεις χώρες ξεμπέρδεψαν σε 3 έτη αφού κυβέρνηση και αντιπολίτευση ομονόησαν και είχαν ελάχιστες απώλειες. Η ένδοξη Ελλάς αρνήθηκε να δεχτεί βοήθεια, λόγω συνδικαλιστικών αγκυλώσεων και ηρωικών πρακτικών των Δημόσιων Υπαλλήλων, στους κρατικούς μηχανισμούς, έφεραν δε οι σοσιαλιστές και τσιπριστές όσα εμπόδια μπορούσαν στην Τρόϊκα (ΔΝΤ, ΕΕ και ΕΚΤ) και η ταλαιπωρία τράβηξε 10 χρόνια με 3 μνημόνια και την υποθήκευση της εθνικής περιουσίας! Το έθνος κατά την προσφιλή συνήθεια διχασμού χωρίστηκε (με αναρχοαριστερή, φυσικά, προτροπή) σε Μνημονιακούς και Αντιμνημονιακούς, δηλαδή κακούς Δεξιούς και καλούς «προοδευτικούς» δήθεν. Οι δεύτεροι ήρθαν στην εξουσία το 2015 και μας φόρτωσαν το 3ο μνημόνιο αξίας 80 δις!

3. Πάρτε το απλούστατο και ασήμαντο θεματάκι του Μετρό της Θεσσαλονίκης. Στον σταθμό Βενιζέλου βρέθηκαν αρχαία. Και φυσικά οι ξιπασμένοι Αρχαιολόγοι αμέσως έκαναν την παρέμβασή τους – η οποία και καθυστέρηση έφερε και απώλεια χρημάτων. Κι εδώ δριμύς διχασμός.

Η μια πλευρά ήθελε να αλλάξει το σχέδιο ώστε να μη μετακινηθούν τα αρχαία (κι ας κόστιζε αυτό εκατομμύρια). Η άλλη πλευρά το αντίθετο: να μετακινηθούν τα τρανά αρχαία και να ξανατοποθετηθούν στην αρχική θέση τους αργότερα. Η επιλογή για λογικούς ανθρώπους δεν είχε σημασία, διότι εκείνο που ήταν επείγον ήταν να προχωρήσει η κατασκευή το ταχύτερο δυνατόν, να γίνει εξοικονόμηση χρημάτων και να τελειώνει το μεγάλο έργο για την ευημερία των πολιτών.

Οι αρμόδιοι αποφάσισαν, καλώς κατά τη γνώμη μου, να μην αλλάξει το σχέδιο και να μετακινηθούν τα σημαντικότερα αρχαία. Μάταια!

Οι αντίπαλοι δεν δέχθηκαν την απόφαση. Προσέφυγαν στο ΣτΕ που, φυσικά, ώσπου να αποφασίσει πέρασε χρόνος, που δεν αγοράζεται και δεν αντικαθίσταται. Η απόφαση του ΣτΕ ήταν να μετακινηθούν τα αρχαία.

Μα ούτε αυτή ικανοποίησε τους μουρλούς που ήθελαν αλλαγή σχεδίου, παρότι αυτοί προσέφυγαν στο ΣτΕ για λύση. Συνέχισαν να καλούν τις Αρχές να μην προχωρήσουν. Πρέπει να γίνει το δικό τους!

4. Αυτός ο παρανοϊκός εγωισμός, συνυφασμένος με πολιτικές ιδεοληψίες, αρρωστημένη εγωπάθεια που δεν θέλουμε να εξετάσουμε και να παραμερίσουμε είναι η βασική αιτία για τα δεινοπαθήματα της χώρας.

Υπάρχει σε όλους τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Μα στην Ελλάδα συντρέχουν σοβαροί λόγοι να παρουσιάζεται πιο εμμονικά κι εκρηκτικά. Είναι το ένδοξο παρελθόν, αυτά τα αρχαία που οι ταγοί, πολιτικοί και θρησκευτικοί καπηλεύονται για το δικό τους ανομολόγητο ποταπό συμφέρον. Είναι η «ορθόδοξη» θρησκεία, η αληθινή, η μοναδική. Είναι και μια εκπαίδευση για γέλια και κλάματα.

Ποιος καταλαβαίνει πως η ανατροφή και η εκπαίδευση πρέπει να θεραπεύσουν την εγωπάθεια που γεννά διχασμούς κι έριδες;