Οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι για τον τομέα της υγείας φροντίζουν ώστε να μην εφησυχάζουμε και να είμαστε σε ετοιμότητα, μη γνωρίζοντας τι μας επιφυλάσσει το αύριο. Έτσι μετά από την αναστολή της επί πιστώσει χορήγησης φαρμάκων προς τους ασφαλισμένους το μήνα Ιούνιο, αναζητώντας λύση για το τεράστιο οικονομικό αδιέξοδο, στο οποίο έχουν περιέλθει τα φαρμακεία, επανερχόμαστε στο ίδιο μελανό οικονομικό καθεστώς.
Αναφερόμενος κατ’ αρχην σ’ αυτόν το μήνα της πανελλαδικής άρσης εκτέλεσης συνταγών, το τελικό αποτέλεσμα ήταν να πληρωθούν τα φαρμακεία για το μήνα Απρίλιο, τίποτε άλλο. Οι υπεύθυνοι των αρμόδιων Υπουργείων φρόντισαν ώστε να διασπαστεί αυτή η αναστολή χορήγησης φαρμάκων, παίζοντας υπόγεια παιχνίδια. Για να καταλάβετε τι εννοώ, να σας δώσω ένα ανάλογο παράδειγμα που αφορά τον χώρο των μικροβιολογικών εργαστηρίων και διαγνωστικών κέντρων. Για να αποτρέψουν οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι την απεργία αυτών των εργαστηρίων, επειδή κι αυτοί δεν πληρώνονται απο τον ΕΟΠΥΥ, έδωσαν ένα μέρος από τα οφειλόμενα στα μεγάλα και επώνυμα διαγνωστικά κέντρα, με σκοπό να απαλείψουν κάθε λόγο κινητοποίησής τους. Συνεπώς τα μικρά και μη επώνυμα μικροβιολογικά εργαστήρια δεν μπορούσαν να κλείσουν τα ρολλά τους προς τους ασφαλισμένους των ταμείων, διότι θα εισέπρατταν όλη τη δουλειά τους τα μεγάλα εργαστήρια. Κάτι ανάλογο έγινε και με τα φαρμακεία. Έδωσε το κράτος μέρος κάποιων χρημάτων σε ορισμένους φαρμακευτικούς συλλόγους και έτσι καταλήγει ο Φαρμακευτικός Σύλλογος Αττικης να ξεμπροστιάζεται στους πολίτες, διότι κάποια στιγμή έδιναν φάρμακα η περιοχή του Πειραιά, η Εύβοια και ο νομός Βοιωτίας (δηλαδή όλοι οι νομοί γύρω απο την Αττική), με μόνη στην απεργιακή τοποθέτηση την Αττική. Έτσι ο ασφαλισμένος σε λίγα χιλιόμετρα απο τον τόπο του έβρισκε τα φάρμακά του.
Πώς μπορεί λοιπόν να υπάρχει υγιής συνδικαλισμός, όταν οι περισσότεροι άνθρωποι των διοικητικών συμβουλίων λαδώνονται με τον ένα ήτον άλλο τρόπο ή καταλαμβάνουν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό για προφανείς λόγους;
Πώς γίνεται εκπρόσωπος Φαρμακευτικού Συλλόγου να απαιτεί απο τον ΕΟΠΥΥ δεδουλευμένα, όταν κατέχει θέση στο διοικητικό συμβούλιο του ΕΟΠΥΥ, όπως επίσης και στο παρελθόν κατείχε ανώτερη θέση σε μεγάλο ασφαλιστικό οργανισμό; Ποιανού συμφέροντα εκπροσωπεί, του λιονταριού ή του λαγού;
Έτσι μετά από αυτά τα πραγματικά αδιέξοδα που αναφέρω και όχι αυτά που κρύβουν ή αποσιωπούν ηθελημένα ή σερβίρουν ψευδώς τα ΜΜΕ θα σας απαριθμήσω τις εκκρεμείς οικονομικές υποχρεώσεις του κράτους προς τα φαρμακεία:
Πρώτα θα κάνω μια παρένθεση για να σας πληροφορήσω για την κατάσταση του ΕΟΠΥΥ. Ο ΕΟΠΥΥ με 9.000.000 ασφαλισμένους περίπου, είχε έσοδα για το 2011 7,8 δις € και για το 2012 5,8 δις €. Δηλαδή 2 δις € λιγότερα. Το ποσοστό κρατικής επιχορήγησης προς τον ΕΟΠΥΥ (0,6 % του ΑΕΠ) που προβλεπόταν, έγινε 0,4 % του ΑΕΠ και το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ δεν συνεισφέρουν πλέον το μερίδιο τους λόγω μειωμένων εσόδων. Πώς και από ποιόν μπορεί λοιπόν να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά του με δεδομένη τη μειωμένη χρηματοδότηση;
Όσον αφορά τα φαρμακεία:
1. Χρωστάνε τα χρήματα από τον ΟΠΑΔ (πρώην ασφαλιστικό ταμείο Δημοσίου), 230 εκ. € για όλο το 2011 και έναν μήνα από το 2010.
2. Χρωστάνε 40 εκ. € που αναλογούν σε πέντε μήνες από το 2011 των ασφαλιστικών ταμείων ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΟΙΚΟΣ ΝΑΥΤΟΥ, ΤΣΑΥ, ΤΕΒΕ(ΟΑΕΕ), πριν εισχωρήσουν και αυτά στον ΕΟΠΥΥ.
3. Χρωστάνε, μέχρι αυτή τη στιγμή το μήνα Μάιο του 2012, δηλαδή 210 εκ. € απο συνταγές του ΕΟΠΥΥ. Για όλα αυτά έχουν ήδη πληρωθεί οι αναλογούντες φόροι.
Φθάνοντας λοιπόν τα φαρμακεία στο χείλος του γκρεμού, “παρακαλούν” το κράτος για συμψηφισμό των χρεών τους με τις φορολογικές εκκρεμότητές τους και το κράτος για άλλη μια φορά αδυνατεί να βρει λύση, διότι ο δρόμος του επιχειρηματικού κόσμου είναι προκαθορισμένος και σκοτεινός.
Ένα στα τρία μαγαζιά έχει κλείσει. Πάνω από 1600 συνάνθρωποί μας έχουν αυτοκτονήσει. Πάνω απο 1.500.000 είναι άνεργοι και πόσοι άλλοι έχουν πάρει το δρόμο της ξενιτιάς.
Και όλα αυτά, διότι οι πολιτικοί δεν τολμούν να εφαρμόσουν κάποια μέτρα για χάρη της θέσης τους.
Όπως γράφει και ο Νικόδημος, η ανευθυνότητα δεν είναι νέο σύμπτωμα.
-Ο ΧΑΠΑΚΙΑΣ-
4 Comments
Ανώνυμος
Αγαπητέ Χαπάκια,
Άξιο λόγου θα ήταν να έχει αποφύγει ο φαρμακευτικός κλάδος την κρίση, επιπλέοντας ανέμελα στα συντρίμμια της οικονομίας του τόπου μας. Τότε θα αρθρογραφούσε περιγράφοντας το όραμα και την πλεύση ενός κλάδου που θα αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση, φως και ελπίδα για τους υπόλοιπους ναυαγούς.
Άξια λόγου είναι και η απορία που προκύπτει από τα παραπάνω νούμερα. Τα φαρμακεία που συνήθως λειτουργούν σαν μικρές προσωπικές επιχειρήσεις που βρήκαν τις εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ που παρέχουν σαν πίστωση στο κράτος? Μήπως ο χαρακτηρισμός “φαρμακείο” που υπονοεί πολύ υψηλές τιμές πώλησης, αποτυπώνει μια πρακτική κερδοσκοπίας των φαρμακοποιών εις βάρος του κράτους τα προηγούμενα χρόνια, με αποτέλεσμα να συσσωρεύσουν σημαντικά κέρδη οι φαρμακοποιοί?
Τι λύσεις προτείνεται ώστε οι τιμές των φαρμάκων να αντανακλούν την πραγματικότητα της νέας Ελληνικής οικονομίας?
Εκφράζετε ανησυχία γιατί το ποσοστό κρατικής επιχορήγησης προς τον ΕΟΠΥΥ απ’ όπου εισπράττετε μειώθηκε από 0.6 % του ΑΕΠ σε 0.4%. Έχουμε προ πολλού χρεοκοπήσει γιατί συνεχίζουμε να επιθυμούμε και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Φιλικά,
Κλωθώ
Ανώνυμος
Αγαπητέ "Χαπάκια",
οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι στον τομέα της υγείας που μέμφεσαι στο άρθρο σου, δεν είναι άλλοι από εκείνους που όλα τα (πολλά) προηγούμενα χρόνια εξασφάλιζαν εξοργιστικά προνόμια στον κλάδο των φαρμακοποιών. Είτε υποκύπτοντας σε εκβιασμούς των συνδικαλιστικών τους εκπροσώπων, είτε απλά συναλασσόμενοι μαζί τους.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: το πως εξασφαλίζονται οι άδειες λειτουργίας των φαρμακείων, πως "κληρονομούνται" τα φαρμακεία από …γενιά σε γενιά φαρμακοποιών, πως "επιχορηγούνταν" ο κλάδος με τα εξωφρενικά -αλλά πλήρως εξασφαλισμένα- ποσοστά κέρδους των φαρμακοποιών (35% κέρδος για ένα φάρμακο του 1 ευρώ, αλλά και 35% για ένα φάρμακο των 1.500 ευρώ!!!), το θέμα του εντελώς παράλογου αλλά υποχρεωτικού ωραρίου και των εφημεριών, ακόμα και τους πιο πρόσφατους "εκβιασμούς" του κλάδου, για την αποτροπή της πώλησης γάλακτος πρώτης βρεφικής ηλικίας από τα super markets (τάχα για λόγους διασφάλισης της υγείας του λαού!).
Να θυμίσω επίσης πως ο τρόπος "διεκδίκησης" των όποιων "δικαιωμάτων" (σαν τα παραπάνω και άλλων) των φαρμακοποιών, ανέκαθεν ήταν οι γνωστές απεργιακές κινητοποιήσεις με κλειστά φαρμακεία (σαν γνήσιοι Έλληνες συνδικαλιστές), που πλήττουν εκείνους που έχουν ανάγκη τα φάρμακα και όχι εκείνους που μπορούν να δώσουν "λύσεις" στα αιτήματά τους.
Στην τωρινή συγκυρία είναι μάλλον δύσκολο να δείξουν κατανόηση ή πολύ περισσότερο να συμπαρασταθούν στους φαρμακοποιούς οι υπόλοιποι πολίτες, οι οποίοι υφίστανται αντίστοιχους αν όχι ακόμα σκληρότερους "περιορισμούς" στο εισόδημά τους, αλλάζοντας αναγκαστικά και βίαια τον τρόπο που είχαν συνηθίσει να ζουν. Η πλειοψηφία μάλιστα από αυτούς, χωρίς να προέρχονται από εποχές ιδιαίτερων προνομίων και εξασφαλίσεων που απολάμβανε ο επαγγελματικός κλάδος τους.
Τέλος, μια παρατήρηση για τη χρήση κάποιων "επιχειρημάτων" που βλέπω πολύ συχνά να τα επικαλούνται διάφοροι στις μέρες μας, χωρίς να έχουν μεγάλη σχέση με το θέμα τους, αλλά τα οποία δημιουργούν ένα …θολό συναισθηματικό αντίκτυπο:
Το ένα στα τρία μαγαζιά που έχουν κλείσει, δεν είναι (τουλάχιστον για την ώρα) φαρμακείο. Από τους 1.600 συνανθρώπους μας που αυτοκτόνησαν όπως λες, μάλλον η πλειοψηφία τους θα αυτοκτονούσε και εκτός οικονομικής κρίσης. Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε πως η αληθινή αιτία μιας αυτοκτονίας δεν μπορεί να είναι τα οικονομικά προβλήματα και μόνο. Επίσης το 1.500.000 των ήδη ανέργων (μάλλον επιεικής εκτίμηση), είναι κυρίως εκείνοι που δεν απολάμβαναν "προστασία" και "εξασφαλίσεις" στην άσκηση του επαγγέλματός τους τα προηγούμενα χρόνια και το εισόδημά τους ήταν το αποτέλεσμα της εργασίας τους (εξαιρούνται φυσικά οι Δημόσιοι Υπάλληλοι -μηδενική ανεργία έτσι κι αλλιώς- και οι συμμετέχοντες στα διάφορα "κλειστά" επαγγέλματα, όπως -καλή ώρα- οι φαρμακοποιοί).
Πράγματι η ανευθυνότητα δεν είναι καθόλου νέο σύμπτωμα, αλλά επίσης εμφανίζεται με πολλές, διαφορετικές μορφές.
Χαπακιας
Ο τζίρος μιας επιχείρησης είναι αποτέλεσμα δυο παραγόντων: του ποσοστού κέρδους και του αριθμού των ατόμων με τα οποία συναλάσσεται η επιχείρηση.
Εάν αυξηθεί ο ένας ή και οι δυο παράγοντες, αυξάνεται άμεσα και ο τζίρος της επιχείρησης.
Ξεκινώντας ν’ αναλύω τον πρώτο παράγοντα, το καθαρό κέρδος του φαρμακείου βρίσκεται στο 20% και όχι στο 35% όπως μας αναφέρει εν αγνοία του ο ανώνυμος. Δυο χρόνια πριν το ποσοστό κυμαινόταν στο 24%. Έχω ήδη μιλήσει στο προηγούμενο άρθρο μου για το κέρδος του φαρμακείου με αριθμούς.
Αυτό που δεν έχω πει είναι πως, δεν υπάρχει ελεύθερο επάγγελμα ή επιχειρηματική μονάδα στην Ελλάδα που να δουλεύει με τέτοιο “χαμηλό” ποσοστό κέρδους. Οι εξαιρέσεις μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Όπως τα περίπτερα με τα τσιγάρα και τις εφημερίδες που δουλεύουν με ≈3%, οι φαρμακαποθήκες με ≈5%, τα βενζινάδικα και μερικά άλλα. Σχεδόν όλο το εμπόριο δουλεύει με κέρδη της τάξης του 40-50-100-200-500%. Γιατί σας πείραξε το φαρμακείο με το 20%. Εξ΄ άλλου είναι μια επιχείρηση που δουλεύει καλά, διότι καλώς ή κακώς μπαίνουν καθημερινά στο χώρο πολλοί άνθρωποι (ο δεύτερος παράγοντας). Μ΄ αυτό τον τρόπο κερδοσκοπεί η επιχείρηση εις βάρος του κράτους μάς λέει η Κλωθώ. Για τον ίδιο λόγο τα βενζινάδικα κερδίζουν αρκετά, όπως και τα Super market και άλλες επιχειρήσεις. Παραδείγματα με χαμηλό ποσοστό κέρδους και όμως πλουτίζουν. Υπάρχουν λοιπόν επιχειρήσεις με μεγάλο ποσοστό κέρδους που πλουτίζουν όπως και επιχειρήσεις με μεγάλη προσέλευση ανθρώπων που πλουτίζουν επίσης.
Είναι κακό να είναι υγιής και τίμια μια επιχείρηση και να απολαμβάνει το νόμιμο κέρδος της; Ναι πολλά φαρμακεία πλούτισαν. Εργάστηκαν και κέρδισαν με τον τρόπο που αναλύω πιο πάνω, πληρώνοντας φόρους υπέρ του δέοντος.
Η Κλωθώ ζητάει λύσεις ώστε οι τιμές των φαρμάκων να αντανακλούν την πραγματικότητα της Ελληνικής Οικονομίας.
Οι τιμές των φαρμάκων με πέντε μειώσεις τα δυο τελευταία χρόνια, είναι οι τρίτες πιο χαμηλές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εξ΄ου και οι ελλείψεις φαρμάκων στην εγχώρια αγορά, λόγω εξαγωγών των φαρμακευτικών Εταιριών, προς Χάριν του κέρδους.
Όσον αφορά τον ανώνυμο, μερικά είναι σωστά, όπως για τα γάλατα πρώτης βρεφικής ηλικίας ή εν μέρει για τα κληρονομικά φαρμακεία ή εν μέρει για το συνεχές ωράριο. Όμως δείχεις να ξέρεις κάτι παραπάνω για την εξασφάλιση των αδειών λειτουργίας. Θα ήθελα να μου πεις, διότι δεκάδες φαρμακοποιοί που γνωρίζω δεν λειτούργησαν παράνομα για την απόκτηση άδειας. Εκτός αν μπέρδεψες το θέμα με τα φορτηγά ή τα ταξί ή άλλους επαγγελματίες. Ή εκτός αν αναφέρεις για την άδεια λειτουργίας αφού κλείσει ο χρόνος εργασίας ενός φαρμακοποιού και βγει στη σύνταξη, όπου και πάλι δεν καταλαβαίνω.
Αναφέρεις επίσης ότι δεν έχει κλείσει φαρμακείο παρόλο ότι το ένα στα τρία μαγαζιά έχει κλείσει λόγω κρίσης. Θα σε πληροφορήσω ότι 210 φαρμακεία στην Ελλάδα έχουν κλείσει και περίπου 400 βρίσκονται στον Τειρεσία.
Γνωρίζουμε για περίπου 1600 αυτοκτονίες, που όπως λες θα αυτοκτονούσαν και εκτός οικονομικής κρίσης.Τότε γιατί δεν αυτοκτόνησαν πιο πριν; Δεν είχε έρθει η ώρα τους;
Ας αφήσετε επιτέλους θεωρητικολογίες ψυχολογικού φαίνεσθαι, ας μαζέψετε πραγματικά στοιχεία χωρίς να παπαγαλίζετε και κάντε μια ακόμα προσπάθεια ειλικρινούς επικοινωνίας. Μόνο έτσι θα υπάρξει επικοδομητική συζήτηση.
-Ο ΧΑΠΑΚΙΑΣ-
Ανώνυμος
Αγαπητέ μου 'Χαπάκια',
διακρίνω μια μεγάλη …σύγχυση στην τελευταία απάντησή σου (στα όρια του εκνευρισμού), αλλά το αντιπαρέρχομαι. Το κυριότερο πρόβλημα με τους φαρμακοποιούς δεν είναι μόνο τα υψηλά κέρδη που αποκομίζουν (ας είναι 35%, 25%, 15% ή όσο… %). Το πρόβλημα είναι πως τα όποια ποσοστά είναι εξασφαλισμένα με νόμο, κάτι που δεν ισχύει σε κανέναν άλλο κλάδο του "ελεύθερου εμπορίου" (ελεύθερο επάγγελμα ή επιχειρηματική μονάδα) που σου αρέσει να επικαλείσαι. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με όποιον μπορεί και πουλάει με κέρδος 300% ή 500%, αφού βρίσκει αγοραστές για τα προϊόντα του και εφόσον στο "ελεύθερο εμπόριο" ο υποψήφιος αγοραστής μπορεί να βρει πληθώρα άλλων επιλογών.
Ένα ωραίο σχετικό άρθρο θα βρεις εδώ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_30/09/2010_416840
Επίσης εδώ:
http://www.drassi.gr/index.php?id=1157
http://www.drassi.gr/index.php?id=1383
Αν δεν ήταν τόσο προσοδοφόρο άλλωστε το επάγγελμα του φαρμακοποιού (με δική του επιχείριση), γιατί αλήθεια οι φαρμακοβιομηχανίες, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα νοσοκομεία κι οι διευθύνσεις υγείας των Νομαρχιών που μπορούν να απασχολήσουν φαρμακοποιούς, έχουν μόνιμα κενές θέσεις λόγω εξαιρετικά περιορισμένης προσφοράς υποψήφιων εργαζομένων; Επίσης γιατί έχουμε την υψηλότερη αναλογία φαρμακείων ανά κάτοικο στις χώρες της Ευρώπης; Μόνο ο αριθμός των φαρμακείων της περιφέρειας Θεσσαλονίκης, είναι ίσος με τον αριθμό των φαρμακείων ολόκληρης της Αυστρίας!!!
Ενδιαφέρουσες σχετικές πληρορφορίες επίσης μπορείς να διαβάσεις:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/10/2010_418236
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_24/10/2010_419998
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_15/09/2011_456054
Εδώ επίσης θα βρεις πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία σε αριθμούς, για το ζήτημα που συζητάμε:
http://www.drassi.gr/index.php?id=1395
Για τα φαρμακεία που λες πως έχουν κλείσει και πως εντάσσονται κι αυτά στον γενικό (και αόριστο) κανόνα του 1 προς 3, αναφέροντας τον αριθμό 210, απλώς να θυμίσω πως με βάση τα στοιχεία του Π.Φ.Σ. το σύνολο των φαρμακείων στην Ελλάδα το 2010 ήταν 11.870. Με μια απλή πράξη υπολογίζω πως το ποσοστό των φαρμακείων που έκλεισαν είναι 1,7%, πολύ μακριά μάλλον απ' ότι ισχύει για όλους τους άλλους κλάδους, ακόμα κι αν δεχθώ πως και τα 210 έκλεισαν λόγω της οικονομικής κρίσης…
Για τους αυτόχειρες που αναφέρεις, οι οποίοι -παραδόξως- όλοι μετά την οικονομική κρίση αυτοκτονούν για τον ίδιο λόγο (μάλλον τις ερωτικές απογοητεύσεις, τις βαριές ψυχιατρικές παθήσεις κλπ τις έχει καταργήσει με ειδική διάταξη το …μνημόνιο), δες εδώ κάποια σχετικά στοιχεία:
http://pskapinakis.blogspot.gr/2012/01/blog-post.html
Και για την περιφέρεια με τις "περισσότερες" αυτοκτονίες, εδώ:
http://www.patris.gr/articles/225409/151732
http://www.patris.gr/articles/225409/151733?PHPSESSID=5ao6bs2mmf4lmjsol74d5jb2u3
Επειδή ζήτησες "πραγματικά στοιχεία" και όχι "θεωρητικολογίες ψυχολογικού φαίνεσθαι" συγκέντρωσα όλες παραπάνω παραπομπές. Είναι αρκούντως ικανοποιητικές πληροφορίες για να βγάλει κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης τα συμπεράσματά του. Αν επιτρέπεται να διατυπώσω το δικό μου συμπερασμα από όλα αυτά, είναι το εξής πολύ απλό:
Όταν έρθει η ώρα να παραδώσεις τα προνόμια που θεωρούσες εξασφαλισμένα και κατωχυρωμένα, είναι επώδυνο. Τόσο πιο πολύ επώδυνο, όσα και τα προνόμια που απολάμβανες. Γι αυτό και όλη αυτή η φασαρία από τους φαρμακοποιούς, τους φορτηγατζήδες, τους ταξιτζήδες, τους μηχανικούς, τους συμβολαιογράφους, τους δικηγόρους κλπ.
Άκουσες πουθενά ν' ανοίγει ρουθούνι για τις χιλιάδες μικροεπαγγελματίες, επιχειρηματίες και υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, που έχασαν λόγω της κρίσης όχι μέρος, αλλά το σύνολο του εισοδήματός τους;