Κάτι το οποίο ελάχιστοι αναφέρουν ως βοήθημα για το κλείσιμο της μαύρης τρύπας των ελλειμμάτων: η μείωση της ίδιας της Βουλής και της κυβέρνησης.
1. Πρόσφατα στην Πολωνία οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας (και το ΔΝΤ) ζήτησαν, πιο επιτακτικά τώρα, από τον κ. Βενιζέλο να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα από 21ης Ιουλίου και νωρίτερα, χωρίς άλλη καθυστέρηση αν η Ελλάδα είναι να πάρει την έκτη δόση. Ένα από αυτά είναι η μείωση των κρατικών δαπανών. Διότι ο βασικός λόγος που η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει είναι οι κρατικές δαπάνες που οφείλονται βασικά στην τερατώδη διόγκωση του κράτους – παρότι κάθε κυβέρνηση την τελευταία 25ετία ισχυριζόταν πως θα επέφερε κάποια μείωση ενώ στην πράξη αύξανε τις προσλήψεις στον τεράστιο ιστό του Δημοσίου για να ικανοποιεί ψηφοφόρους. Και κάλυπτε τα έξοδα με δανεικά.
Κάθε επιχείρηση στον ιδιωτικό τομέα γνωρίζει πως δεν μπορεί, για να ικανοποιεί συγγενείς και φίλους, να προσλαμβάνει περισσότερους εργαζομένους από όσους χρειάζεται. Επίσης φροντίζει γενικά ώστε τα έξοδα να μην υπερβαίνουν τα έσοδα γνωρίζοντας πως δεν μπορεί να δανείζεται επ’ αόριστον και πως κάποια στιγμή οι δανειστές θα θέλουν πίσω τα χρήματά τους. Με μία σχεδόν ακατανόητη αναλγησία και μία εύκολη αλαζονεία οι ελληνικές κυβερνήσεις – η μία μετά την άλλη – αγνοούσαν θεληματικά την απλή αυτή επιχειρηματική πρακτική και συνέχιζαν να παχαίνουν με δανεικά – ωσότου η φούσκα του υπερδανεισμού έσκασε. Έτσι ενώ ο κ. Παπανδρέου στην προεκλογική αναμέτρηση το 2009 διαλαλούσε πώς «Υπάρχουν λεφτά» για τα νέα ομιχλώδη οράματα του ΠΑΣΟΚ, μετά ο ίδιος ως Πρωθυπουργός ομολόγησε πως δεν υπήρχαν χρήματα. Τώρα όμως για να δανειστεί η κυβέρνησή του θα έπρεπε να πληρώσει πολύ υψηλότερους τόκους.
Οι Ευρωπαίοι Εταίροι και το ΔΝΤ ήρθαν σε βοήθεια αλλά αμέσως ζήτησαν συρρίκνωση του υπερτροφικού κράτους, περικοπή των κρατικών δαπανών, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, αποκρατικοποιήσεις και παρόμοια. Καμιά αποκρατικοποίηση δεν έγινε παρά τις τοτινές ευνοϊκές συνθήκες και από τα άλλα μέτρα ελάχιστα εφαρμόστηκαν, όπως μερικές περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, μετατάξεις, απολύσεις κλπ. Δύο χρόνια σχεδόν χαμένα.
2. Ο κ. Βενιζέλος με την ευφραδέστατη αναλγησία που διακρίνει τους πλείστους υπουργούς μας ενημέρωσε (12/9) πως για την τωρινή πιεστική κατάστασή μας φταίει η παγκόσμια ύφεση (που δεν υπάρχει αφού πολλές χώρες ευημερούν και προοδεύουν όπως η Βραζιλία, η Ινδία κλπ) και η κρίση στην Ευρωζώνη (ενώ μόνο η Ελλάδα βρίσκεται σε κρίση χρεοκοπίας)· επίσης φταίνε οικονομολόγοι καθηγητές και συγγραφείς (ενώ οι πλείστοι προτείνουν μερικές πρακτικές λύσεις στις οποίες η κυβέρνηση κωφεύει)· τα ΜΜΕ (ενώ αυτά τη δουλειά τους κάνουν να δημοσιεύουν τα νεώτερα που πουλάνε)· και η αξιωματική αντιπολίτευση (ενώ οι συγχυσμένες πολιτικές του κ. Σαμαρά ελάχιστα
διαφέρουν από αυτές της κυβέρνησης, λαϊκίζουν και παραπλανούν).
Το μόνο που δεν επέκρινε ο κ. Υπουργός Οικονομίας είναι η ίδια η κυβέρνηση με τις γελοιότητες των αναβολών και παλινωδιών της. Λίγες μέρες νωρίτερα, αντί για μείωση δαπανών, αποκρατικοποιήσεων, αξιοποίηση κρατικής περιουσίας και παρόμοια, είχαμε την εξαγγελία της επιβολής ενός πρόσθετου φόρου σε κάθε ιδιωτική ακίνητη περιουσία (εκτός μοναστηριών και ναών). Στο νέο αυτό φοροεισπρακτικό μέσο (επινόημα των συμβούλων του ίδιου υπουργού) προστέθηκαν νέα μέτρα απολύσεων δημοσίων υπαλλήλων, συγχωνεύσεις οργανισμών και παρόμοια. Λίγο νωρίτερα, ο κ. Λοβέρδος, ένας άλλος ευφραδής υπουργός, μας πληροφόρησε πως ένα εκατομμύριο δημοσίων υπαλλήλων βασανίζει τα άλλα 9 ή 10 εκατομμύρια των Ελλήνων πολιτών. Δεν καταδέχτηκε όμως να πει πως αυτή η στρατιά βασανιστών δημιουργήθηκε από τις διάφορες κυβερνήσεις από το 1974 κι ύστερα, εποπτεύονται από υπουργούς και έχουν ευνοηθεί με τη μονιμότητα με τη συναίνεση όλων των βουλευτών! Έτσι πάλι βουλευτές και υπουργοί έμειναν άμεμπτοι.
3. Η μείωση του κράτους (και των δαπανών του φυσικά) θα έπρεπε να αρχίσει με τους βουλευτές και την περικοπή των μισθών τους. Δεν χρειαζόμαστε 300. Μία μεγάλη χώρα με παμπάλαια πολιτική παράδοση, η Βρετανία, έχει 600 βουλευτές με πληθυσμό πάνω από 70 εκατομμύρια: δηλαδή λιγότερους από 10 βουλευτές ανά εκατομμύριο. Στην Ελλάδα έχουμε 300! Σε τι χρειάζονται τόσοι; Σε τίποτα. Πολλές φορές δεν προσφέρουν ούτε καν την παρουσία τους στο Κοινοβούλιο και το τηλεοπτικό κανάλι της Βουλής (άλλη αχρείαστη σπατάλη) προκαλεί ανία ή αποκαρδιώνει δείχνοντας συχνά εικόνες βουλευτών να αερολογούν σε μία ερημωμένη αίθουσα με 5 ή 10 παρουσίες μόνο. Το ίδιο συμβαίνει και στις διάφορες επιτροπές όπου οι βουλευτές πληρώνονται με έξτρα επιδόματα: εδώ ακούμε συχνά «Δεν έχω διαβάσει πλήρως τα έγγραφα αλλά…». Με άλλα λόγια δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται αδρά από τους φορολογούμενους.
Η κυβέρνηση ας αρχίσει τις απολύσεις της εδώ και τώρα σε αυτό ακριβώς το σημείο. Να απολυθούν 150 ή 180 βουλευτές με όλα τα έξοδα και την ασυλία τους. Επίσης να μειωθούν οι υπάλληλοι της Βουλής με τα οικονομικά προνόμιά τους – και όχι να αυξηθούν όπως τους αύξησε ο κ. Πετσάλνικος όταν ανέλαβε ως Πρόεδρος της Βουλής παρά την κρίση που είχε διαφανεί. Κι άλλη αναλγησία.
4. Μετά, παράλληλα να μειωθούν οι υπουργοί με το υπεράριθμο τσούρμο ακριβοπληρωμένων συμβούλων στο ίδιο ποσοστό. Δεν χρειάζονται τόσα υπουργεία (όπως πολλοί πολιτικοί παρατήρησαν σε προεκλογικές ομιλίες τους), τόσοι δαπανηροί αξιωματούχοι και σύμβουλοι. Γιατί έχουν ακριβοπληρωμένους συμβούλους οι υπουργοί; Διότι οι πολιτικοί που παίρνουν αυτές τις θέσεις μοιάζουν ανιδείκευτοι και ανίκανοι. Όταν κάποιος διορίζεται κυβερνήτης πλοίου ή αεροπλάνου δεν έχει συμβούλους. Το ίδιο ένας διοικητής νοσοκομείου, ένας καθηγητής ή πρύτανης, ένας διευθυντής εργοστασίου, εμπορικού οίκου ή άλλης επιχείρησης. Όλοι αυτοί κατέχουν αυτές τις θέσεις διότι έχουν την απαραίτητη γνώση και πείρα: έτσι μπορούν να διεκπεραιώνουν αποτελεσματικά τα καθήκοντά τους και αν δεν το κάνουν αντικαθίστανται. Οι βουλευτές προέρχονται από πολλούς και ποικίλους τομείς της ζωής: γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, κομματικοί απαρατσίκ, επιχειρηματίες, οικονομολόγοι, ηθοποιοί, αθλητές κλπ. Υπουργοί γίνονται τέτοιοι βουλευτές δίχως γνώσεις και πείρα και γι’ αυτό πρέπει να έχουν συμβούλους. Όπως αποδεικνύεται περίτρανα τα δύο τελευταία χρόνια, όλοι αυτοί μάλλον δεν πολυνοιάζονται να διεκπεραιώσουν τις εργασίες τους. Σπατάλησαν όλο αυτό το διάστημα αποφεύγοντας να υλοποιήσουν τα συμφωνηθέντα με τους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ και γι’ αυτό το μαχαίρι τώρα είναι στο κόκκαλο.
Δεν ήθελαν να μειώσουν το κράτος καθόλου διότι θα είχε «πολιτικό κόστος» καθώς οι βολεμένοι που τους έχουν ψηφίσει, οι καρεκλοδίαιτοι του Δημοσίου, θα δυσαρεστούνταν βαθύτατα. Στην πραγματικότητα, το μόνο που τους νοιάζει είναι ηεπανεκλογή τους στη Βουλή και η ανάληψη κάποιου υπουργικού ή άλλου επωφελούς θώκου.
Στη συνέχεια η κυβέρνηση επιδόθηκε σε αναβολές και καθυστερήσεις εφαρμογής των συμφωνηθέντων και βέβαια σε κοροϊδία των Ευρωπαίων. Αυτή η συμπεριφορά δείχνει όχι μόνο ανευθυνότητα και επιπολαιότητα αλλά και ηλιθιότητα – διότι δεν μπορείς να κοροϊδεύεις επ’ άπειρον. Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τη μείωση των βουλευτών και υπουργών. Δυστυχώς η αλλαγή προσώπων, δηλαδή να έρθουν στην εξουσία ισάριθμοι Νεοδημοκράτες ή άλλοι, δεν θα κάνει μακρόχρονα καμια διαφορά. Όλοι οι σύγχρονοι πολιτικοί μας είναι πλασμένοι από την ίδια άθλια στόφα.
5. Η ανευθυνότητα δεν είναι νέο σύμπτωμα. Φαίνεται καθαρά σχεδόν σε όλες τις κυβερνητικές ενέργειες τις οποίες δυστυχώς η ΝΔ δεν αντιμετωπίζει λογικά αλλά μόνο με αντιπολιτευτική διάθεση εμποτισμένη από παρόμοια ανευθυνότητα και αλαζονεία και την επιθυμία να έρθει στην εξουσία για να νέμεται τα προνόμιά της. Όπως ειπώθηκε, μία πρώτη πράξη έγινε όταν ο κος Πετσάλνικος αύξησε τους υπαλλήλους της Βουλής ενώ ξεδιπλωνόταν, αργά τότε, η κρίση, γίνονταν απολύσεις αλλού και μειώνονταν μισθοί. Αυτή η πράξη έδειξε ποιες ήταν οι πραγματικές διαθέσεις των νεοφερμένων αρχόντων. Και τελευταία, σύμφωνα με έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας, οι δημόσιες δαπάνες στο
πρώτο εξάμηνο του 2011 ξεπέρασαν την αντίστοιχη περίοδο του 2010 κατά 4.3 δις ευρώ. Κι ενώ οι προσλήψεις θα έπρεπε να γίνονται μία για κάθε πέντε τουλάχιστον απολύσεις, γίνονται μία για κάθε δύο! Στα δύο αυτά χαμένα χρόνια τα παραδείγματα αφθονούν.
Οι υπουργοί ας πάψουν να βγάζουν λόγους και να κάνουν δηλώσεις στα ΜΜΕ για τις δήθεν ηρωικές προσπάθειές τους και την άμεμπτη συμπεριφορά τους. Αυτοί όλοι και μόνο αυτοί φταίνε για τη σημερινή κατάντια του κράτους, ένας ξεπεσμός που άρχισε πριν από πολλές δεκαετίες. Αλλά ας μείνουμε στην τελευταία 25ετία. Θα έπρεπε, όπως γινόταν στην αρχαιότητα, την οποία καπηλεύονται όποτε και όπως τους συμφέρει, να δημευθεί η περιουσία των υπουργών και αρχηγών κομμάτων. Επίσης θα έπρεπε όλοι οι βουλευτές της ίδιας αυτής περιόδου να πληρώσουν ένα τρανταχτό πρόστιμο. Έτσι αφενός θα μαζευτούν μεγάλα κονδύλια για την κάλυψη του ελλείμματος και αφετέρου οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού θα φροντίζουν να τον υπηρετούν αντί να τον εκμεταλλεύονται από τις προνομιούχες θέσεις τους.
Η μείωση του κράτους πρέπει να ξεκινήσει από την αρχή. Η αρχή του κράτους είναι οι άρχοντες που κυβερνούν – δηλαδή η Βουλή και το Υπουργικό Συμβούλιο. Ας μειωθούν αυτά τα σώματα και εμείς, οι απλοί πολίτες, ευχαρίστως θα υποστούμε περισσότερες θυσίες.
