Η έμφυτη σχιζοφρένεια που διακατέχει τον τσιπρισμό και, φυσικά, τον Σύριζα που τον εκπροσωπεί επίσημα κι επάξια, εκδηλώνεται και στο φλερτάρισμά τους προς τη νέο-πασοκική κομπανία του Κινάλ. Οι μεν πρωτοκλασάτοι με τον κύριο εραστή κάνουν καντάδες αβρότητας, οι δε βρυχώνται και βρίζουν.
Ναι, είναι απαραίτητη ως ζήτημα ζωής (ή θανάτου) η έλξη και συνεύρεση. Μα εξίσου απεχθής και αποκρουστική για άλλους. Έτσι σαν κόμπρα ορθώθηκε (εκεί στα μέσα Φεβρουαρίου) ο Πάνος Σκουρλέτης και δάγκωσε μάλλον αέρα για να χύσει το δηλητήριο του αποκαλώντας τους Νεοπασόκους «άχρωμους» κι «Ελβετούς» (!) επειδή δεν συμμάχησαν μαζί με τους Συριζαίους και δήλωσαν το όντως «άχρωμο παρών» στη δική τους ένσταση αντισυνταγματικότητας ενάντια στην εξίσου άχρωμη κυβέρνηση. Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα φίδια στον κόρφο του αρχιερέα του τσιπρισμού. Το ξέρει καλά και ο ίδιος.
Υπάρχουν, φυσικά, και οι λιβανιστές, ιδίως ο πολυτάλαντος ξάδελφος Γεώργιος, που όπως οι περισσότεροι βοηθοί στο ιερατείο, είναι αν όχι τόσο αγράμματοι όσο ο Αλέξης Τσίπρας, τουλάχιστον δεν υστερούν πολύ. Έτσι ο Γεώργιος Τσίπρας, με την πλούσια παρελθοντική δράση του στο εξωτερικό επί τσιπρικής κυβέρνησης, μας διευκρίνισε, για να καταλάβει και η νυχτωμένη κυβέρνηση, πως «Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός. Αυτοσκοπός δεν μπορούν να είναι τα εξοπλιστικά… τα Ραφάλ. Αυτά είναι μέσα.» Αχ! «Μέσα» ως προς τι; Μήπως για την επίθεση της χώρας κατά της γείτονος Τουρκίας; Μήπως για ένα τσίρκο αιθερικό; Αλλά μήπως η άμυνα της χώρας δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός; Ούτε καν σκοπός;
Και στην αντεπίθεση του Μητσοτάκη που παρά την πολυγλωττία του κι αυτός δείχνει κάποια υστέρηση, σαν κι εμένα, στην Ελληνική, απάντησε ο παντογνώστης ιεροφάντης Αλέξης πετώντας περιφρονητικά τη δική του αξιολόγηση του όλου συμβάντος ως «απομόνωση φράσεων»: δηλ. ο μισητός αντίπαλος επιλέγει, απομονώνει μια φράση εκτός συμφραζομένων και σχολιάζει αυτήν! Δεν μπορούσε να σκεφθεί κάτι καλύτερο. Στην πραγματικότητα δεν μπορεί ο άνθρωπος να σκεφθεί – τελεία. Το μυαλό του, όσο είναι, έχει καταληφθεί πλήρως από ηρωικές μορφές όπως ο Λένιν, ο κομαντάντε Κάστρο, ο ρομαντικός μακελάρης Γκεβάρα και, τελευταία, ο μέγας Μάο – όλοι επαναστατικοί τιτάνες πριν το 1970. Σε εκείνον τον κόσμο ζει και ονειρεύεται ακόμα και στην ξύπνια του κατάσταση. «Αφήστε τα 100 λουλούδια ν’ ανθίσουν» φώναξε με ποιητικό οίστρο για να ενθαρρύνει τις ασυναρτησίες της κας Χριστοδουλοπούλου και τα νταηλίκια του πολύ Πολάκη. Και να πώς άνθισαν τα λουλούδια στην Κίνα τότε!
Μην τον αποκαλούμε αμόρφωτο επειδή δεν γνωρίζει πως 360 μοίρες είναι κύκλος. Κάτι ξέρει. Κάτι έχει διαβάσει τόσα χρόνια!
Άραγε ξέρει πως ακόμα και κατά την επίσημη εκδοχή του ΚΚΚίνας, επί «Μεγάλου Άλματος Μπρος» σύλληψης κι εκτέλεσης τιμονιέρη Μάο πέθαναν 24 εκμ. Κινέζοι από ασιτία αφού μερικοί έφαγαν και τα παιδιά τους (!); Ήταν βέβαια και οι συλληφθέντες κι εκτελεσθέντες αντιφρονούντες αγνώστου μεγάλου αριθμού. Να και το Μέγα Άλμα Μπροστά! (Εικόνες από τη Wikipedia)
