Ελάχιστοι συμφωνούν μαζί μου (και με λιγοστούς ιστορικούς) πως η Δύση, Αμερική και Ευρώπη παρακμάζει και πως πολλά που κάνει φέρνουν ακόμα μεγαλύτερη παρακμή. Μα η σχέση των Δυτικών με τον Πούτιν και τη Ρωσία του επίσης δείχνουν αυτήν την κατολίσθηση στη βαρβαρότητα.
Η κα Condoleezza Rice (Νοεμ 1954- ) ήταν στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων και η πρώτη γυναίκα που εργάστηκε ως Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας (2001-2005) στον Bush νεότερο και το 2005-2009 ως Υπουργός Εξωτερικών στον ίδιο. Μετά διορίστηκε ως καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο Stanford.
Πρόκειται, κατ’ εμέ, για μία ξιπασμένη κυρία που δεν καταλάβαινε πολλά ούτε για την ανθρώπινη φύση ούτε για τον πολιτισμό ούτε, κατ’ επέκταση, για την πολιτική – ακριβώς σαν τον ανεκδιήγητο πρόεδρό της. Παρουσιάστηκε (αρχές Μαρτίου) στο CNN γελώντας με υπεροψία και ασυνειδησία για την όλη κατάσταση καθώς αναθυμόταν πόσο “άπειρος” φαινόταν ο “ντροπαλός” Πούτιν και πόσο “περίχαρης” και “ευγνώμων” ένιωθε που Αμερικανοί σαν εκείνη την ίδια πήγαν στη Ρωσία δίνοντάς του τον πολύτιμο χρόνο της. Ήταν η κυρία η παρακμιακή αλαζονεία σε τραγική δόξα.
Για τον πρόεδρο Bush νεότερο δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα: ο χειρότερος μετά τον Τραμπ. Αυτός και η κα Ράις έδωσαν στον Πούτιν ό,τι ήθελε – διότι λειτουργούσαν με τη ματαιοδοξία και υπεροψία τους. Μα επί Bush είχαμε τη μεγάλη επιδρομή στο Ιράκ στηριγμένη σε όμοια ψευδολογία όπως του Πούτιν τώρα για την Ουκρανία. Και τότε άρχισε και η αχρείαστη έχθρα προς την Κίνα.
Και οι δύο είχαν κοιτάξει τον Πούτιν στα μάτια και είχαν δει τις δικές τους ανοησίες “ντροπαλότητα” η κυρία “σταθερότητα, εντιμότητα” ο κύριος. Μόνο ο John McCain που είχε ωριμάσει στον πόλεμο του Βιετνάμ, κοίταξε τον Πούτιν στα μάτια και είδε στο βάθος την ψύχρα της Κα- Γκε – Μπε. Kαι το 2012 ο Mitt Romney έλεγε πως η Ρωσία με τον Πούτιν ήταν ο πραγματικός εχθρός, όχι η Κίνα, μα ο Ομπάμα (άλλος αλαφροΐσκιωτος της παρακμής) και οι άλλοι “ειδικοί” τον περιγελούσαν.
Κι έτσι, χρόνο με τον χρόνο, εβδομάδα με τη βδομάδα, η Δύση κοιτούσε με κλειστά, νυσταλέα μάτια χωρίς να θέλει να δει και καλωσόριζαν τους Ολιγάρχες (ο Abramovich στη Chelsea!) ως καλοθελητές και ευεργέτες!
Μα η μεγάλη υπνοβάτης ήταν η κα Μέρκελ: εκείνη δεν είχε καμμιά δικαιολογία. Διότι γνώριζε τη Στάζι, έχοντας μεγαλώσει στην Ανατολική Γερμανία, γνώριζε την Κα-Γκε-Μπε. Και γνώριζε πως ο Πούτιν έσχιζε και έκαιγε απόρρητα έγγραφα στην πτώση του Τείχους και της Ανατολικής Γερμανίας. Γνώριζε ότι ο Πούτιν αργότερα επαναλάμβανε επί δεκαετίες σαν ρεφρέν, πως το χειρότερο που συνέβη στον 20ο αιώνα ήταν η διάλυση της ΕΣΣΔ. Η ΕΣΣΔ ήταν η χώρα που είχε καθυποτάξει και ξεζουμίσει τη Γερμανία (όπου η Μέρκελ είχε γεννηθεί και μεγαλώσει) για 45 έτη. Οι ασφαλίτες της ΕΣΣΔ, σαν τον Πούτιν, σκότωσαν αδίστακτα χιλιάδες πολίτες που αποτολμούσαν την έξοδο στη Δύση ή διαφωνούσαν με το εγκληματικό καθεστώς και κατέστρεψαν την οικονομία της χώρας κρατώντας την σε απίστευτη φτώχεια.
Η κα Μέρκελ τα γνώριζε μα τα κρατούσε θαμμένα και απενεργοποιημένα στο υπόγειο του μυαλού της, νιώθοντας κι αυτή την αλαζονεία του Καγκελάριου, του μεγάλου τιμονιέρη της ΕΕ, που ενθουσιάστηκε με το Nord stream 1 και τις συμφωνίες της για φτηνά καύσιμα από το βενζινάδικο “Ρωσία”! Διέπραξε την τεράστια γκάφα να φέρει την πολιτισμένη Ευρώπη σε πλήρη εξάρτηση για την ενέργειά της από τη Ρωσία του Πούτιν!
Υπήρξαν προειδοποιήσεις. Το 2008 ο Πούτιν εισέβαλε στη Γεωργία εντελώς κατακτητικά. Μερικοί στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ έκρουσαν κουδούνια κινδύνου. Μα οι υψηλά ιστάμενοι κώφευαν βυθισμένοι στα δικά τους οράματα αισχροκέρδειας κι επιτυχίας
Αργότερα ήταν η σειρά της Κριμαίας. Κανείς δεν κούνησε το δαχτυλάκι του ή μίλησε!
Μετά η Συρία και η Λιβύη αργότερα (με τους Νατοϊκούς συμμάχους Τούρκους). Στη Συρία, από όπου πάλι έφυγαν προδοτικά οι Αμερικανοί, εκεί ο Πούτιν και το επιτελείο του τελειοποίησαν ή τουλάχιστον διδάχτηκαν πως να χειριστούν την επιδρομή στην Ουκρανία. Ο Τραμπ ήταν χαμένος στον δικό του παράδεισο ματαιοδοξίας και δίψας για φήμη και δόξα και άφησε τον Πούτιν ελεύθερο να κουμαντάρει τη Μέση Ανατολή.
Οι Γάλλοι αποσύρθηκαν από την Αφρική. Και όπου δεν εισχώρησε η Κίνα, εκεί εισχώρησε η Ρωσία. Έτσι έχει τώρα Αφρικανούς να πολεμούν ενάντια στους Ουκρανούς.
Έτσι ο Πούτιν παίρνει τώρα εκδίκηση για τον εξευτελισμό που υπέστη η κραταιά ΕΣΣΔ. Και ο Πουτινισμός αποκαλύπτεται ως νέος Ναζισμός – ή, πιο σωστά, ένα χλευαστικό κράμα χιτλερισμού και σταλινισμού! Ένα τηλεφώνημα από τον πρόεδρο Μπάϊντεν θα αρκούσε να κρατήσει τη ρωσική αρκούδα στον αρκτικό της κύκλο. Αυτός δήλωνε πως η Δύση δεν θα επέμβει στον πόλεμο κι έτσι ενθάρρυνε την αρκούδα! Οι δε κυρώσεις δεν έκαναν τίποτα μέχρι στιγμής (22/3/22) για να αναχαιτίσουν τη μανία της.
