Όπως κάθε κυβέρνηση και αυτή του Ισραήλ δεν έχει σταθερές αρχές ούτε καν προς τους απανταχού Εβραίους που υποτίθεται πως υπερασπίζεται. Ο σκοπός για τον οποίο ιδρύθηκε είναι να παράσχει καταφύγιο για τους διωκόμενους Εβραίους.
Υπάρχουν διαφορετικά άρθρα με αντιφατικές ειδήσεις σχετικά με τη στάση του Ισραήλ προς την Ουκρανία.
Π.χ. το Ισραήλ είχε παλαιότερα δώσει άδεια στην Εσθονία να παραχωρήσει οπλισμό ισραηλινής προέλευσης στην Ουκρανία. Μετά, δήλωσε πως θα αυξήσει τη βοήθειά του, ιατροφαρμακευτική μα και στρατιωτική, προς αυτήν.
Πιο πρόσφατα όμως αρνήθηκε να μεταβιβάσει τους πυραύλους Spike, όπως ζήτησαν οι ΗΠΑ. Άφησε και το θέμα του συστήματος Iron Dome (αμυντικό αντιπυραυλικό σύστημα) σε εκκρεμότητα. Να οι ισραηλινοί Spike:
Αναμφίβολα υπάρχει μεγάλη συμπάθεια προς τους Ουκρανούς εκ μέρους του Ισραηλινού λαού. Και διότι είναι μια σχετικά αδύναμη χώρα που δέχεται μια βάρβαρη επιδρομή από νεοναζί φασίστες, όπως είναι οι Ρώσοι τώρα, μα και διότι υπάρχει πολυάριθμο εβραϊκό στοιχείο στην Ουκρανία.
Από την άλλη δεν θέλει να προκαλέσει περισσότερο τους Ρώσους. Οι Ρώσοι (και οι Τούρκοι) έχουν ισχυρή παρουσία στη Συρία που συνορεύει με το Ισραήλ και η Συρία είναι πολύ εχθρική απέναντί του. Ακόμα πιο εχθρική είναι η Περσία, το Ιράν, που με το φανατικό Μωαμεθανισμό των Ιρανών και τον εξίσου έντονο αντισημιτισμό τους, θέλουν όσο και οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες (Χαμάς κλπ.) να ρίξουν τους Ισραηλινούς στη θάλασσα και να εξαλείψουν το Ισραήλ ολοκληρωτικά.
Άλλος λόγος για την κάπως αμφίρροπη στάση του Ισραήλ είναι πως στη Ρωσία του Πούτιν ο αντισημιτισμός δεν ενθαρρύνεται καθόλου – αν και υπάρχει και μάλιστα όχι πολύ καλά κεκαλυμμένος. Οι εβραϊκές κοινότητες δεν καταπιέζονται ή διώκονται από το κράτος. Μα δεν δείχνουν, από την άλλη, να αναπτύσσονται όπως σε άλλες χώρες: μάλλον φυλλοροούν.
Πιο πρόσφατα είδαμε την τεράστια γκάφα του Λαβρόφ (ΥπΕξ Ρωσίας) να ισχυρίζεται πως ο Χίτλερ είχε εβραϊκή καταγωγή. Ο ίδιος ο Πούτιν αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη δημόσια!
Μα είδαμε, από την άλλη, τους Ρώσους να βάλλουν κατά ισραηλινών αεροπλάνων πάνω από τη Συρία με τους αντιαεροπορικούς πυραύλους τους S-300.
Μια ισορροπημένη πολιτική, που ικανοποιεί πλήρως δυο αντίθετες πλευρές, είναι πάντα δύσκολη υπόθεση.
