Φιλ510: Εν Αρχή… (2)

1. ‘Κατά πόσο το σύμπαν δημιουργήθηκε ή όχι, ούτε ο επόπτης στον ύψιστο ουρανό δεν γνωρίζει’ (Rigveda 10.129.7), λέει ένας ύμνος που διατυπώθηκε στην Ινδία ίσως στην 4η χιλιετία πκε κι έτσι δηλώνοντας τη δυσκολία να γνωρίζουμε πως έγινε ο κόσμος στην αρχή αρχή. Ακόμα και οι θεοί, λέει, έγιναν μετά την αρχή της δημιουργίας.

Λέει επίσης πως πριν από όλα, πριν την αρχή της δημιουργίας στον χώρο και χρόνο υπάρχει Εκείνο το Ένα (tad-ekam) που αναπνέει δίχως αέρα από την έμφυτη δύναμή του.

Αμέσως εγείρεται το ερώτημα, γιατί να αναφερθεί αυτό το φαινόμενο, το ότι ‘αναπνέει δίχως αέρα από την έμφυτη δύναμή του;’ Τίποτε άλλο δεν λέγεται για κείνο το Ένα.

2. Ναι είναι ποιητικές εικασίες από μια εποχή που οι επιστήμες ήταν υπανάπτυκτες και κυριαρχούσε το ιερατικό στοιχείο.

Μα και η Μοναδικότητα (singularity) των σύγχρονων επιστημόνων μια εικασία είναι. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει ούτε με τα πιο υπερσύγχρονα σύνεργα στην αρχή αρχή της δημιουργίας του υλικού σύμπαντος.

3. Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο 509. Φιλοσοφία: Εν Αρχή… εξέτασα κι άλλες δυσκολίες, εκτός του ότι δεν μπορούμε να πάμε στο παρελθόν.

Γνωρίζουμε πως υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα λειτουργίας του σώματος, των αισθήσεων και του νου. Υπάρχει μια θεωρητικά ‘κανονική’ κατάσταση αντιληπτικότητας και κατανόησης. Για να μην επαναλαμβάνουμε πολλές λέξεις ας γράφουμε για επίπεδο συνειδησίας. Πιο κάτω από το ‘κανονικό’, όπως ας πούμε, αυτό στο οποίο βρίσκεστε τώρα, καθώς διαβάζετε αυτές τις αράδες, υπάρχουν πολλά άλλα επίπεδα: αφέλειας, καθυστέρησης, αυτισμού, μέθης, υπνοβασίας, υψηλού πυρετού και παρόμοια. Υπάρχουν, είδαμε, και ανώτερα μα αυτά δεν είναι τόσο συχνά και γνωστά: σε αυτά ο άνθρωπος έχει διαφορετική εμπειρία του εαυτού του και του κόσμου, μεγαλύτερη συνειδησία, βαθύτερη αντιληπτικότητα.

Είδαμε επίσης πως όπως άνθρωποι στα κατώτερα επίπεδα έχουν δυσκολία να εμπειραθούν και να κατανοήσουν αυτά που εμπειρώνται και κατανοούν άνθρωποι στο ‘κανονικό’ επίπεδο, έτσι και αυτοί του ‘κανονικού’ έχουν δυσκολία να εμπειραθούν και να κατανοήσουν όσα εμπειρώνται και κατανοούν οι άνθρωποι στα ανώτερα επίπεδα.

4. Η πρώτη αρχή μπορεί να προσεγγιστεί μόνο νοερά με λογική διαδικασία. Δεν υπάρχουν ‘επιστημονικές’ αποδείξεις.

Όλα τα πράγματα στον υλικό κόσμο έχουν μια αιτία ύπαρξης – φυσική, τεχνική, ουσιαστική κλπ. Πχ. το τυρί (φέτα, μανούρι, κεφαλογραβιέρα, ανθότυρο) έχει ως φυσική, ουσιαστική του αιτία το γάλα (αγελάδας, αίγας ή προβάτου). Η τεχνική αιτία είναι η μέθοδος παρασκευής με διάφορες άλλες ουσίες που δρουν φυραντικά και με διαφορετικές θερμοκρασίες για να γίνουν βιοχημικές ζυμώσεις. Η τελεολογική του αιτία (δηλαδή ο σκοπός για τον οποίο παράγεται) είναι η θρεπτικότητα για τον οργανισμό του ανθρώπου, η μεγαλύτερη από το γάλα διάρκειά του, οι γεύσεις του.

Τελικά όλα τα πράγματα και όλες οι αιτίες πρέπει να προήλθαν από μια άλλη αιτία και αυτές οι άλλες πρέπει τελικά (ή αρχικά!) να προήλθαν από μια Πρώτη Αιτία.

Εκείνη η Πρώτη Αιτία παίρνει πολλές ονομασίες – Θεός, Αλλάχ, Μπράχμαν, Ύψιστος, Φύση, Απόλυτο κλπ., ακόμα και Πληρότητα ή Κενό σε ορισμένα φιλοσοφικά ή μεταφυσικά συστήματα. Παίρνω τον όρο ‘Απόλυτο’, που ακούγεται ουδέτερος και τελεσίδικος.

Εκτός από οτιδήποτε άλλο, ή τίποτε άλλο, το Απόλυτο πρέπει να έχει Νοημοσύνη.

Το σύμπαν φαίνεται να έχει τάξη που δημιουργείται από την ενέργεια νόμων. Οι νόμοι είναι αόρατοι μα κυβερνούν τα ορατά φαινόμενα στον υλικό κόσμο.

Οι νόμοι είναι παράγωγα Νοημοσύνης και υπονοούν δικαιοσύνη. Μια αιτία προκαλεί ένα αποτέλεσμα σύμφωνα με τον νόμο που κυβερνά τη συγκεκριμένη διαδικασία.

Η Πρώτη Αρχή, συμπεραίνουμε, το Απόλυτο, έχει Νοημοσύνη η οποία δημιουργεί με νόμους, με δικαιοσύνη, όλα τα φαινόμενα του γνωστού μας κόσμου.

Συνεχίζεται…