1. Ο νόμος του 6 κυβερνά το εκδηλωμένο σύμπαν ως χωροχρόνο και συμβολίζεται με το άστρο του Δαβίδ, όπως λέγεται συχνά αν και αρχικά σχετιζόταν με τον σοφό βασιλιά Σολομώντα και πολύ αργότερα συνδέθηκε με τον πατέρα του, τον Δαβίδ.
Οι έξι μύτες συμβολίζουν τις 6 διαστάσεις του χωροχρόνου- τρεις του χώρου και τρεις του χρόνου. Αυτή η αρχή έχει λησμονηθεί σχεδόν εντελώς!
Ένας πανάρχαιος ύμνος στον Rigveda της Βεδικής Παράδοσης των Ινδιών μιλάει για τις 6 διαστάσεις που συνιστούν μια ενότητα (ṣál imā́ rajāṃsi… kím ápi svid ékam Rigveda 1.164.6).
Από αυτήν την πρώτη αρχή γεννήθηκαν πολλές ιδέες και συνδέσεις με πολλά φυσικά φαινόμενα – όπως τα 6 πόδια εντόμων, το εξάεδρο κλπ.
2. Σε πολλές παραδόσεις ο αριθμός 6 θεωρείται αριθμός της τελειότητας αλλά πουθενά δεν δίνεται καμιά εξήγηση – π.χ. με τους Πυθαγόρειους.
Ο Άγιος Αυγουστίνος ισχυρίστηκε, παίρνοντας την ιδέα πιθανώς από τους Πυθαγόρειους, πως επειδή είναι τέλειος αριθμός, γι’ αυτό ο Θεός δημιούργησε το σύμπαν σε 6 μέρες, στο πρώτο κεφάλαιο στο βιβλίο Γένεσις στην Ιουδαϊκή Παλαιά Διαθήκη.
Αλλά η μνεία της ανάπαυσης την 7η μέρα, και, ούτως ή άλλως, η μάλλον αυθαίρετη διαδοχή δημιουργίας τομέων του κόσμου και πλασμάτων δείχνει πως αυτή η περιγραφή σχετίζεται με τον Νόμο της Διαδοχής Γεγονότων στη Δημιουργία (= Νόμος του 7) παρά με τον Νόμο του 6.
Ο αριθμός 6 δείχνει ολοκληρωμένα φαινόμενα ή πράγματα, όχι διαδοχικά στάδια δημιουργίας-εξέλιξης ή ανέλιξης.
3. Κάποιες παραδόσεις συνδέουν τον 6 με την Αφροδίτη, με την ομορφιά και με τον έρωτα. Και οπωσδήποτε στα χαρτιά Ταρό (Tarot) το 6ο χαρτί είναι αυτό των Εραστών και της Αγάπης ή του Πειρασμού και λέγεται να συμβολίζει τη συναισθηματική άποψη της ζωής.
Αυτοί οι συμβολισμοί μπορεί να είναι προεκτάσεις της ιδέας της τελειότητας (του κόσμου) και της αγάπης ως δημιουργικής δύναμης.
Στη φύση βρίσκουμε, όπως ανέφερα πιο πάνω, τα έντομα με 6 πόδια και τα εξάεδρα που περιέχουν τον κύβο (τέλειο εξάεδρο). Ο κύβος ως ζάρι έχει το 6 σε μια πλευρά και αυτή είναι η ανώτερη. Εξάγωνο ή εξάπλευρο είναι και το κελί στην κυψέλη όπου οι μέλισσες αφήνουν το μέλι τους.
Από εδώ αναπτύχθηκαν πολλές άλλες εφαρμογές του 6.
4. Οι Ιουδαίοι έχουν 6 τάξεις της ιερής Παράδοσης mishna του Ταλμούδ. Επίσης την 1η βραδιά του Πάσχα τους Haggadah, καθώς γίνεται η αφήγηση της Εξόδου από την Αίγυπτο, τρώνε 6 τροφές – πικρά χόρτα, ξηρούς καρπούς, αρνάκι, κλπ.
Στο Ισλάμ υπάρχουν 6 άρθρα της Μωαμεθανικής πίστης (iban).
Στον Βουδισμό ο saṃsāra ‘τροχός της ζωής στον κόσμο’ διαιρείται σε 6 επίπεδα εκλέπτυνσης και ικανότητας: ψυχές στην κόλαση (κρύο για εσκεμμένα εγκλήματα, ζέστη για παρορμητικά), περιπλανώμενα φαντάσματα, ζώα, δαιμόνια, άνθρωποι, θεότητες (που επίσης πεθαίνουν και μετενσωματώνονται).
Στη Βεδική Παράδοση η διάρκεια της ενσωμάτωσης διαιρείται σε 6 στάδια – γέννηση και βρέφος, παιδική ηλικία, ενήλικας, κάμψη, γήρας και θάνατος.
Στη σφαίρα της Ιατρικής āyurveda, αναγνωρίζονται 6 βασικές απόψεις της γεύσης: γλυκό, πικρό, αλμυρό, ξινό, καυτερό, οξύ.
Στην Κίνα ο 6 θεωρείται τυχερός (6άρα του ζαριού) με αγάπη και τελειότητα. Επίσης αναγνωρίζονται έξι τέχνες – καλλιγραφία, μουσική, ιππασία, τοξοβολία, μαθηματικά, καλή συμπεριφορά.
Στη μουσική κλίμακα υπάρχουν 6 πλήρεις τόνοι, τα πνευστά έχουν συνήθως 6 οπές και η κιθάρα 6 χορδές.
5. Στα Μαθηματικά 6 είναι ο πρώτος «τέλειος» αριθμός. Εκτός του ότι έχουμε 2×3=6, έχουμε και 1+2+3=6. Αλλά έχουμε και τον διπλασιασμό 1+2+3+6=12÷2=6.
Υπάρχουν και άλλοι ευχάριστοι συσχετισμοί σε άλλες σφαίρες. Υπάρχει μάλιστα και η σατανική πλευρά του 666, του τέρατος στην Αποκάλυψη, καθώς και άλλες αρνητικές πλευρές. Αλλά είπαμε αρκετά για το θέμα.
Ο Νόμος, όπως έγραψα, κυβερνά τον συμπληρωμένο χωροχρόνο: τρεις διαστάσεις του χώρου και τρεις του χρόνου.
Τις τρεις διαστάσεις του χώρου τις εξετάσαμε στην γενικότητα τους (Φιλοσοφία 72 – 75). Μετά εξετάσαμε την 4η διάσταση (Φιλοσοφία 76 – 77) και στη συνέχεια το θέμα του χρόνου γενικότερα.
Η τέταρτη διάσταση έγραψα είναι η πρώτη του χρόνου, έτσι όπως τη νιώθουμε ως διαδοχή στιγμών με την αίσθηση κίνησης και αλλαγής. Είναι η συνηθισμένη ημερολογιακή ή γραμμική διαδοχή γεγονότων ή συμβάντων. Μια πιο σωστή αντίληψη είναι ο κύκλος της διάρκειας της ζωής στον υλικό κόσμο.
Η πέμπτη διάσταση του χώρου είναι η δεύτερη του χρόνου. Αυτή ουσιαστικά και πραγματικά είναι η στιγμή που πέφτει κάθετα στη γραμμική προέκταση (Φιλοσοφία 72) ερχόμενη από την Αιωνιότητα και μένοντας αιώνια! Αυτή είναι και η αίσθηση στην εμπειρία μας όταν νιώθουμε κάποτε πως ο χρόνος σταματά: η στιγμή γίνεται άχρονη, ακινητοποιημένη, αιώνια – για μια στιγμή.
Η έκτη διάσταση του χώρου είναι η τρίτη του χρόνου που περιέχει όλες τις άλλες και όλες τις δυνατότητες εκδήλωσης.
Η ιδέα παράλληλων σύμπαντων δείχνει παιδαριωδώς προς εκείνη την κατεύθυνση αλλά για την ώρα δεν μπορούμε να πούμε πολύ περισσότερα.
