Πάσχος Μανδραβέλης
Σαν να μην έφτανε η θολούρα των καιρών, υπάρχει και η κυβέρνηση η οποία θολώνει τα πράγματα έτι περαιτέρω. Δεν λέει κατ’ ανάγκη ψέματα, αλλά σκιάζει την πραγματικότητα με υπονοούμενα και υπόσχεται δράσεις που δεν μπορεί να υλοποιήσει, κάτι που θα πληρώσει αργότερα. Κλασικό παράδειγμα αυτού είναι όσα διηγήθηκε στη Βουλή ο κ. Γιώργος Κουμουτσάκος.
Ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου αποκάλυψε στην εθνική αντιπροσωπεία ότι υπάρχει «ένα δίκτυο, ένας μαύρος και σκοτεινός κύκλος συμφερόντων που απομυζούσαν κι εκμεταλλεύονταν την ταλαιπωρία των ανθρώπων… αυτό απαρτίζεται από ομάδες διακινητών, σκοτεινών μη κυβερνητικών οργανώσεων που ποτέ δεν ελέγχθησαν» (4.2.2020).
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Το ελληνικό κράτος δεν χρηματοδοτεί τις ΜΚΟ και το έργο τους, και γι’ αυτό δεν ελέγχει τα οικονομικά τους· προς λύπην, φανταζόμαστε, των πολιτικών, που θα ήθελαν να έχουν λόγο και της ελληνικής γραφειοκρατίας που προσδοκούσε μερίδιο. Οσες ΜΚΟ χρηματοδοτούνται ελέγχονται ενδελεχώς ή πλημμελώς στα οικονομικά τους από αυτούς που δίνουν τα λεφτά. Πρωτίστως από την Ε.Ε. και καλώς, διότι ξέρουμε τι σόι διαφάνεια έχει το ελληνικό κράτος. Το μόνο που μπορεί να ελέγξουν οι δικοί μας μηχανισμοί είναι αν και κατά πόσον τηρείται η ελληνική νομοθεσία. Αν ο κ. Κουμουτσάκος έχει στοιχεία για παρανομίες από αυτόν τον «μαύρο και σκοτεινό κύκλο συμφερόντων», ας πάει στον εισαγγελέα, αντί να αφηγείται ιστορίες τρόμου στη Βουλή.
Βεβαίως, πάντα και παντού στον κόσμο, όπου υπάρχει χρήμα φορολογουμένων –και δη διεθνές– μαζεύονται τρωκτικά. Εχει ανοίξει εδώ και πολλά χρόνια μεγάλος διάλογος αν και κατά πόσον τα πάσης φύσεως προγράμματα διεθνούς βοήθειας χρηματοδοτούν τους κατατρεγμένους ή τις γραφειοκρατίες που τα διαχειρίζονται· κάποιος έχει πει ότι «διεθνής βοήθεια είναι όταν οι φτωχοί φορολογούμενοι των πλούσιων χωρών πληρώνουν τους πλουσίους των φτωχών χωρών». Γι’ αυτό πολλοί Ρεπουμπλικανοί των ΗΠΑ έχουν μια απλή λύση για να κόψουν τον γόρδιο δεσμό. Θέλουν να καταργήσουν κάθε κρατική και συνεπώς διακρατική χρηματοδότηση έτσι ώστε η αγορά να παράγει μόνη της και αλληλεγγύη. Είναι συζητήσιμο αν αυτό είναι θεμιτό ή εφικτό, αλλά σε ό,τι αφορά τα δικά μας, η κυβέρνηση αντί να ενισχύει τον λαϊκισμό εκείνων που φιλοτεχνούν το σκιάχτρο των ΜΚΟ, ας ασχοληθεί με τα υπόλοιπα, που είναι και η δουλειά της, όπως ο γρήγορος έλεγχος των αιτήσεων ασύλου και οι επαναπροωθήσεις όσων δεν το δικαιούνται. Δυστυχώς, υπό το κράτος των εντυπώσεων, κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Αλλά θα πρέπει να συνεχίσουμε αύριο…
Πηγή: Καθημερινή
