του Νότη Παπαδόπουλου
Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι «Times» του Λονδίνου έκαναν μία από τις πιο πετυχημένες διαφημιστικές εκστρατείες – μια αφίσα τους, θυμάμαι, έδειχνε κάποιον που έβαφε το πάτωμα ενός δωματίου ξεκινώντας από την πόρτα προς τα μέσα, φτάνοντας έτσι κάποια στιγμή που δεν μπορούσε να πάει ούτε μπροστά ούτε πίσω αν δεν πατούσε πάνω στα φρεσκοβαμμένα σανίδια. Το σλόγκαν έλεγε: «Εχετε ευχηθεί ποτέ να ήσασταν καλύτερα πληροφορημένοι;».
Η κυβέρνηση έχει εγκλωβιστεί στη γωνία γιατί θεωρούσε δεδομένο ότι θα έβρισκε εύκολα μια συμφωνία με την τρόικα, θα τέλειωνε με τα μνημόνια και θα περνούσε στο άψε-σβήσε στη διευθέτηση του ελληνικού χρέους. «Πόνταρε» ότι με την αλλαγή σελίδας στα οικονομικά της χώρας θα έβρισκε τους 180 βουλευτές για την εκλογή Προέδρου και θα συνέχιζε απερίσπαστη ως τις εκλογές του 2016.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την πλευρά της, εγκλωβισμένη από το «όχι σε όλα» απέναντι στην κυβέρνηση, υποχρεώθηκε να δεσμευθεί ότι δεν θα ψηφίσει Πρόεδρο και άρα να εκβιάσει πρόωρες εκλογές. Θεωρούσε δεδομένο ότι ως τις κάλπες του Μαρτίου 2015 η κυβέρνηση θα έλυνε τα μείζονα θέματα με τους δανειστές και ότι εκείνη θα είχε μια εύκολη διακυβέρνηση μπροστά της – παρότι προεκλογικά θα είχε υποσχεθεί «τον ουρανό με τ’ άστρα».
Τώρα κυβέρνηση και αντιπολίτευση αντιλαμβάνονται ότι η συνεργασία των δύο πλευρών στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι απαραίτητη για να καθησυχαστούν οι διεθνείς αγορές που φοβούνται πολιτική αβεβαιότητα στην Ελλάδα και για να γίνει πιο εύκολη η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές.
Η συνεννόηση είναι απαραίτητη και για να αποφευχθεί το σενάριο-εφιάλτης: να καταρρεύσουν οι συνομιλίες κυβέρνησης -τρόικας, να πάει η χώρα σε πρόωρες κάλπες λόγω της αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και να βρεθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ – παντελώς ανέτοιμη – να κάνει εκείνη τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές τόσο για το τέλος του τρέχοντος μνημονίου και την επόμενη μέρα στη χώρα όσο και για τη διευθέτηση του χρέους της Ελλάδας.
Τόσο απλά – αλλά στην πολιτική ένα κι ένα δεν κάνουν πάντοτε δύο και οι περισσότεροι βάφουν το δωμάτιο ξεκινώντας από την πόρτα προς τα μέσα…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
