Του Πάσχου Μανδραβέλη
Στις αρχές του 2011 η Βουλή ψήφισε τη «Σύσταση Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων και Κεντρικού Ηλεκτρονικού Μητρώου Δημοσίων Συμβάσεων» (ν. 4013/2011), προκειμένου να σταματήσει μια αμαρτωλή πρακτική των απευθείας αναθέσεων, που ήταν ένας από τους βασικούς πυλώνες, όχι μόνο της διαφθοράς, αλλά και της χρεοκοπίας της χώρας.
Την ψηφίσαμε, τη χαρήκαμε, τη δείξαμε στους εταίρους («να πόσο καλά εφαρμόζουμε το Μνημόνιο!»), διορίσαμε μέλη Δ.Σ., άρχισαν να προσλαμβάνονται υπάλληλοι και πριν από ένα μήνα τούτη η κυβέρνηση ουσιαστικά την κατάργησε. Με ένα άρθρο σε έναν νόμο για τη «Διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος». Ετσι, στις 10.4.2013 ψηφίστηκε μια διάταξη γραμμένη κατά τον κλασικό ακατανόητο τρόπο: «Τροποποίηση διατάξεων του ν. 4013/2011: Η υποπερίπτωση δδ) της περίπτωσης γ) της παραγράφου 2 του άρθρου 2 αντικαθίσταται…».
Το ζουμί αυτής της διάταξης είναι ότι όλες οι απευθείας αναθέσεις (που έγιναν με τα δικά μας λεφτά) και οι οποίες είναι παράνομες στα δύο χρόνια που λειτουργούσε η Αρχή (την οποία επίσης πληρώνουμε με τα δικά μας λεφτά) νομιμοποιήθηκαν. Ούτε γάτα ούτε ζημιά: η κυβέρνηση δεν ντράπηκε να εξυπηρετήσει τους προμηθευτές και τα στελέχη του Δημοσίου που έκαναν τις παράνομες συμβάσεις και οι βουλευτές -ειδικώς του ΠΑΣΟΚ- δεν ντράπηκαν να ψηφίσουν μια διάταξη η οποία αναιρούσε όσα ψήφισαν το 2011. Προφανώς, έτσι διαμορφώνεται το «φιλικό αναπτυξιακό περιβάλλον» στην Ελλάδα. Με νομιμοποίηση των παρανόμων απευθείας αναθέσεων…
Πιο τραγικό όμως και από αυτό ήταν η αιτιολογική έκθεση του υπουργείου Ανάπτυξης για αυτή τη διάταξη. Εξηγεί ότι, σύμφωνα με τον νόμο 4013/11, όλες οι προμήθειες του Δημοσίου μετά τον Σεπτέμβριο του 2011 έπρεπε να έχουν τη σύμφωνη γνώμη της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ), αλλά «κατά την εφαρμογή ανέκυψαν σοβαρά προβλήματα λόγω μη έγκαιρης ή πλημμελούς ενημέρωσης των αναθετουσών αρχών σχετικά με την προβλεπόμενη διαδικασία». Συνεπώς (ύστερα από πολλά μπλα, μπλα, άρθρο τάδε, υποπερίπτωση τάδε κ.λπ.) οι «αποφάσεις των αναθετουσών αρχών που έχουν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του παρόντος νόμου… αποτελούν νομίμως εκδοθείσες αποφάσεις και παράγουν όλα τα έννομα αποτελέσματά τους». Να διευκρινίσουμε ότι τα προαναφερθέντα «έννομα αποτελέσματα» είναι τα λεφτά που πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι και οι μίζες που πιθανότατα δίνονται ακόμη με απευθείας αναθέσεις. Λέμε ότι «πιθανότατα δίνονται ακόμη» διότι ο νόμος δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στο ΦΕΚ και σίγουρα σήμερα γίνονται απευθείας αναθέσεις· φυσικά «λόγω μη έγκαιρης ή πλημμελούς ενημέρωσης των αναθετουσών αρχών».
Το ερώτημα βέβαια είναι ποιος έπρεπε να ενημερώσει τις «αναθέτουσες αρχές», δηλαδή τους διοικητές δημοσίων οργανισμών και διευθυντές δημοσίων υπηρεσιών για την ύπαρξη του 4013/11. Επρεπε να πάει ο υπουργός να τους ενημερώσει «ξέρετε ψηφίσαμε ένα νόμο κι αν δεν σας κάνει κόπο εφαρμόστε τον και μην κάνετε απευθείας αναθέσεις; Αγνοια νόμου δεν συγχωρείται στον απλό πολίτη, νομιμοποιείται στη Βουλή για τα στελέχη του Δημοσίου;
Συνεπώς αν οψέποτε κάποια ομάδα «επαναστατών» καταλάβει το Μαξίμου, θα μπορεί να πει: «Δεν το ξέραμε, κ. δικαστά. Φταίει η “μη έγκαιρη και πλημμελής ενημέρωσή” μας»…
Πηγή: Καθημερινή
