1. Σήμερα εγκωμιάζω τον καθ. Θ. Φορτσάκη, καθηγητή της Νομικής Σχολής Αθηνών και βουλευτή της ΝΔ, όπως τυχαίνει να είναι. Έχει κι αυτός (όπως ο καθ. Κ. Δουζίνας) άρθρο στην Καθημερινή (σ 23, 26-7 Μαΐου 2018). Αυτός παραπέμπει όχι σε σε φιλοσόφους μα στο Σύνταγμα της χώρας και στη δική μας κοινή λογική. Ο τίτλος “Λιγότεροι βουλευτές …”
Ο Θ. Φορτσάκης επιχειρηματολογεί υπέρ της μείωσης του αριθμού βουλευτών – κάτι που επαναλαμβάνουμε στο ιστολόγιό μας εδώ και χρόνια. Ας ακολουθήσουμε το σκεπτικό του.
Σε σύγκριση με τη Γαλλία ή το Βέλγιο και την Ολλανδία (και τη Βρετανία, προσθέτω) θα έπρεπε να έχουμε 150 ή 100 βουλευτές μόνο. Η κρατική δαπάνη μειώνεται άμεσα και σημαντικά. Μα ο τωρινός μεγάλος αριθμός αποδυναμώνει τη θέση του βουλευτή και την ουσιαστική εκπροσώπηση των πολιτών που (δεν) τον ψηφίζουν. Στο πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα προέχει το ενδυνάμωμα της εκπροσώπησης μα και της νομοθετικής λειτουργίας.
Το Σύνταγμα προβλέπει ως και 200 βουλευτές. (Εγώ επιμένω στους 100.)
2. Η μεταρρύθμιση ας συνοδεύεται από σταθερό εκλογικό σύστημα που συνδυάζει μονοεδρική πλειοψηφική εκλογή (δηλ 1 υποψήφιο στην περιοχή) για τους περισσότερους και απλή αναλογική με λίστα επικρατείας. Έτσι ενισχύεται και η αντιπροσώπευση και η προοπτική σταθερότητας ενώ τερματίζεται ο αισχρός “πελατειασμός” με την εξαφάνιση του σταυρού προτίμησης (που επινοήθηκε, προσθέτω, ακριβώς για τον σκοπό αυτό άσχετα με τις σοφιστικές δικαιολογίες των βουλευτών που κοιτούν το συμφέρον της αγέλης τους ).
3. Απαγόρευση συμμετοχής βουλευτών στην κυβέρνηση – που απαιτεί και η παρούσα συνταγματική επιβαλλόμενη διάκριση εξουσιών (μεταξύ, εξηγώ, νομοθετικού κι εκτελεστικού, δηλαδή υπουργικού, σώματος).
(Εδώ εγώ θα επέτρεπα σε μερικούς βουλευτές με τεχνοκρατική κατάρτιση να αναλάβουν εκτελεστικό αξίωμα σχετικό με την ειδίκευσή τους.)
4. Καθιέρωση ανώτατου ορίου θητείας μέχρι 12 συνεχή έτη. Δεν χρειαζόμαστε ισόβιους επαγγελματίες. (Σωστά, όμως άλλοι νομίζουν πως ο επαγγελματίας κερδίζει σε εμπειρία και σοφία. Το τελευταίο είναι αμφίβολο και θα ίσχυε μάλλον με μη επαγγελματίες πολιτικούς. Δεν υπάρχουν ενδείξεις πως οι τωρινοί βουλευτές χαρακτηρίζονται από επιθυμία για μάθηση, από εντιμότητα και υπευθυνότητα.) Αυτό το μέτρο χρειάζεται συνταγματική αναθεώρηση, μα τα κόμματα μπορούν να το εφαρμόσουν στην πράξη. (Μπορούν να το εφαρμόσουν με γενική αποδοχή, αν όντως νοιάζονται για το Έθνος.)
5. Ενίσχυση των αρμοδιοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ιδίως στις περιφέρειες, με μείωση του αριθμού και αύξηση των αντιπροσώπων. (Το δεύτερο σκέλος δεν είναι ορθό. Οι περιφέρειες δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλες διότι ενδέχεται να υπάρχουν πολύ ξεχωριστές, ιδιάζουσες συνθήκες σε διαφορετικά μέρη και οι αντιπρόσωποι ενός μέρους να μην έχουν επαρκή γνώση των συνθηκών παντού).
6. Ο Θ. Φορτσάκης υποδείχνει πως έχουμε όντως πολυνομία. Οι πολιτικάντηδες όλων των κομμάτων κοιτούν μόνο το προσωπικό και κομματικό συμφέρον. Καλύπτονται πίσω από σαθρές προφάσεις και σοφιστείες για να διαιωνίζουν το πελατειακό σύστημα που προάγει μόνο κοπρίτες. Καμιά κυβέρνηση από το 1974 και δώθε δεν ελάφρυνε την πολυνομία ή τη γραφειοκρατία.
Οι μπαρούφες της Αυγής (24/5/18) να μη δοθεί ψήφος στους απόδημους Έλληνες, μα, από την άλλη, να τους πιέζουμε να γίνουν λόμπι και να τους φορολογούμε, είναι καλό παράδειγμα. Θα αλλοιώσουν, έγραφε το δημοσίευμα, την αντιπροσώπευση διότι οι περισσότεροι είναι πλούσιοι. Προσέξτε το ψεύδος εδώ. Υπαινίσσονται πως οι 500.000 μετανάστες της πρόσφατης κρίσης είναι πλούσιοι – και κατ’ επέκταση πήγαν έξω να διασκεδάσουν όπως κάνουν ο πρωθυπουργός με τη «σύντροφό» του και ο υπουργός Άμυνας! Με τέτοια τσιπρική λογική δεν πρόκειται, φυσικά, να αλλάξει τίποτα!
Το πραγματικό πρόβλημα σήμερα, όμως, είναι πως η λογική των αντιπάλων είναι εξίσου σαθρή καθώς δεν βασίζεται σε πανανθρώπινες αρχές μα τα δικά τους συμφέροντα τα οποία σε πολλά σημεία δεν διαφέρουν καθώς προωθούν τα επαγγελματικά οφέλη των βουλευτών.
