Σήμερα μια μεγάλη παρένθεση.
1.Ήταν διάχυτη η εντύπωση πως για τα τελευταία φορο-εισπρακτικά μέτρα, μειώσεις μισθών, εργασιακές εφεδρείες και απολύσεις και για την γενική ύφεση φταίνε οι κουστουμαρισμένοι αξιωματούχοι της Τρόικας και τα αφεντικά τους. Ο κ. Πρωτόπαπας, μάλιστα δήλωσε πως η Τρόικα επηρεάστηκε από “Έλληνες κουκουλοφόρους” (!) εργοδότες και ίσως τη Νέα Δημοκρατία. Όπως αποδείχθηκε ο κύριος αυτός επιδιδόταν εντελώς ξεδιάντροπα σε συκοφαντίες. Ας συλλογιστούμε.
Έχουν περάσει πάνω από 200 χρόνια από τότε που η Πολιτική Οικονομία (=ΠΟ) (κοινώς “Οικονομικά”) έκανε τα πρώτα της βήματα για να γίνει “Επιστήμη” με τα γραπτά των Γάλλων φυσιοκρατών και των Βρετανών Άνταμ Σμίθ, Μάλθους, Ρικάρντο και άλλων. Από την εποχή εκείνη των “κλασικών” οικονομολόγων έως σήμερα έχουν γραφτεί αναρίθμητες μελέτες ενώ αναρίθμητοι σπουδαστές πήραν πτυχία και διδακτορικά (μερικοί και το βραβείο Νόμπελ) σε αυτή την επιστήμη που άρχισε να διδάσκεται στα πανεπιστήμια της Δύσης στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα.
Θα περίμενε κάθε νουνεχής άνθρωπος πως αυτή η επιστήμη θα είχε, μετά από τόση έρευνα και μελέτη, ανακαλύψει τους νόμους που διέπουν την οικονομία των Εθνών. Με τη λέξη “νόμοι” εννοώ αρχές που έχουν παγκόσμια οικουμενική παρουσία σε κάθε εποχή. Όπως ακριβώς είναι οι νόμοι στις λεγόμενες θετικές επιστήμες της Φυσικής και Χημείας. Για παράδειγμα, ένα καλό εγχειρίδιο Φυσικής πληροφορεί πως η σχέση F=m1•m2/R2 δηλώνει το νόμο που κυβερνά την έλξη σωμάτων ή μαζών, κι ένα καλό εγχειρίδιο Χημείας πως ο τύπος Η2+½Ο2 = Η2Ο δηλώνει τη σύσταση του (καθαρού) νερού. Αυτοί οι φυσικοί νόμοι λειτουργούν σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη και σε όλες τις εποχές (τουλάχιστον από τότε που ανακαλύφθηκαν). Δεν είναι εικασίες, θεωρίες, υποθέσεις. Οι επιστήμονες δεν διαφωνούν ούτε στο ελάχιστο για τη λειτουργία τους και χάρη σ’ αυτούς και πολλούς άλλους όμοιους νόμους, μπόρεσαν να παράγουν τα τόσα αξιοθαύμαστα αγαθά (πολλά μάλλον επικίνδυνα και μερικά βλαβερά) της σύγχρονης τεχνολογικής ανάπτυξης: οικιακές συσκευές, αυτοκίνητα, τηλέφωνα, πύργοι με δεκάδες ορόφους, πυρηνικοί σταθμοί, υποβρύχια, χλιδάτα κρουαζιερόπλοια, αεριωθούμενα, δορυφόροι και διαστημόπλοια.
2. Τώρα αν εξετάσει κανείς τα εγχειρίδια ΠΟ θα δει πολλούς πίνακες, πολλά σχεδιαγράμματα και πολλούς τύπους. Μόνο που όλα αυτά, αντίθετα με τα εγχειρίδια της Φυσικής ή Χημείας, δεν είναι τα ίδια. Το μόνο γενικό σημείο για το οποίο συμφωνούν όλα είναι πως όταν υπάρχει μεγάλη προσφορά ενός αγαθού η τιμή του τείνει να μειωθεί και όταν υπάρχει μεγάλη ζήτηση η τιμή του τείνει να αυξηθεί. Αυτή την τάση στην οικονομία την κατανοεί οποιοσδήποτε χωρίς να χρειάζεται να ξοδέψει χρόνια μελετώντας σε πανεπιστήμιο.
Υπάρχει κι ένα πρόσθετο ανησυχητικό γεγονός. Αν όντως η ΠΟ ήταν επιστήμη όπως η Φυσική με σταθερούς νόμους, θα πρέπει να είχε βρει τα αίτια περιορισμένων ή παγκόσμιων υφέσεων που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Αυτό δεν έχει γίνει.
Ένα από τα πολλά αίτια οικονομικής κρίσης που έχουν κατά καιρούς προβληθεί είναι ο (στάσιμο-)πληθωρισμός (=συνεχής άνοδος μέσου όρου τιμών για αγαθά και υπηρεσίες ή τιμαρίθμου). Αυτός πάλι θεωρείται από πολλούς οικονομολόγους δευτερογενής παράγων και δίνονται για αυτόν διαφορετικά αίτια. Μετά την κρίση του 1974 δόθηκαν πέντε διαφορετικές εξηγήσεις που όλες αποδείχθηκαν λαθεμένες:
α) Αύξηση της τιμής του πετρελαίου (αλλά και οι ΗΠΑ που εισάγουν ελάχιστο είχαν δεινοπαθήσει πολύ χειρότερα από την Ιαπωνία και την Γερμανία που εισάγουν όλο το πετρέλαιό τους).
β) Χαμηλή παραγωγή (αλλά και η Βραζιλία εισήλθε στη δίνη του πληθωρισμού και της κρίσης παρότι είχε παρουσιάσει ραγδαία ανάπτυξη).
γ) Συνδικάτα, με τις συνέχεις πιέσεις τους για αυξήσεις εισοδημάτων (αλλά οι αυξήσεις ήταν ονομαστικές και το ποσοστό συμμετοχής μισθών στο Εθνικό Προϊόν κυμαινόταν συνεχώς από 45% ως 55% σε όλες τις χώρες, ενώ στην Ιαπωνία ήταν σχεδόν ανύπαρκτα και στη Βραζιλία βρίσκονταν υπό πλήρη κυβερνητικό έλεγχο).
δ) Η απληστία επιχειρηματιών που αυξάνουν τις τιμές για μεγιστοποίηση κερδών (αλλά η αισχροκέρδεια παρατηρείται και σε εποχές που δεν υφίσταται κρίση ενώ παρά τις «υπερβολικές αυξήσεις τιμών» πολλές επιχειρήσεις έκλειναν).
ε) Οι διεθνείς οικονομικές συνθήκες – μια κυρίως κυβερνητική δικαιολογία, την οποία επικαλέστηκε ο κ. Βενιζέλος, και η οποία δεν ευσταθεί αφού μερικές χώρες δεν επηρεάζονται.
Μετά όμως, χωρίς να αποκλείεται κάποια συμβολή από τα 5 αυτά φαινόμενα στην πληθωριστική κρίση και συνακόλουθη ύφεση, δόθηκε έμφαση στις αυξανόμενες δημοσιονομικές δαπάνες του κράτους, αν και ούτε αυτό έγινε οικουμενικά αποδεκτό – ιδιαίτερα από κυβερνητικά στελέχη και τους οικονομικούς τους συμβούλους.
Τα περισσότερα κομμουνιστικά καθεστώτα που υιοθέτησαν ποικίλα μαρξιστικά-λενινιστικά μοντέλα υπέφεραν από τις κολλεκτίβες της φτώχειας και εξαθλίωσης και κατέρρευσαν (ενώ η Κίνα έχει τώρα υιοθετήσει αρκετό καπιταλισμό). Τα καπιταλιστικά καθεστώτα αντέχουν αλλά είναι άρρωστα καθώς περνούν από τη μια οικονομική κρίση στην άλλη και οι περισπούδαστοι οικονομολόγοι προτείνουν ποικίλα αναποτελεσματικά μέτρα. Έτσι λοιπόν, μετά από 200+ χρόνια η ΠΟ αδυνατεί να διαγνώσει τα αίτια των επαναλαμβανόμενων κρίσεων (πληθωρισμού, ανεργίας, ύφεσης κλπ) και να δώσει τη συνταγή για την οριστική θεραπεία τους.
3.Το μόνο λογικό συμπέρασμα είναι πως η ΠΟ δεν γνωρίζει τους φυσικούς νόμους που διέπουν την οικονομία των Εθνών και έτσι όπως μελετάται και διδάσκεται στα πανεπιστήμια, με όλη αυτή την άγνοια, δεν είναι αληθινή επιστήμη.
Αυτό το συμπέρασμα δεν είναι καινούριο. Πολλοί ειλικρινείς ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι το παραδέχθηκαν δημοσίως πριν πολλές δεκαετίες. Να δύο παραδείγματα:
Έγραψε ο κ. Α. Πεπελάσης:
«Ο στοχασμός των οικονομολόγων και όλων των άλλων κοινωνικών επιστημόνων πάσχει από μια γενικά απαράδεκτη στειρότητα…. Οι Οικονομολόγοι … τουλάχιστον οι ειλικρινείς παραδέχονται την απλοϊκότητα των διαφόρων Μετά-κεϋνσιανών και άλλων μηχανιστικών μοντέλων αφέλειας και την αδυναμία τους να λύσουν τα διάφορα σύγχρονα μακρο-οικονομικά προβλήματα.» (Από το βιβλίο του Άρθρα και Σκέψεις 1971-1974, στα Επίκαιρα 22/6/1978.)
Η καθηγήτρια Joan Robinson του Cambridge, UK, επίσης ομολόγησε:
«Από το 1974, η σοβαρή παγκόσμια κάμψη συνοδευόμενη από αυξημένο πληθωρισμό προκάλεσε την κατάπληξη των οικονομολόγων. Οι ορθόδοξες οικονομικές αντιλήψεις δεν είχαν τίποτε να προσφέρουν και κυκλοφορούσαν όλων των ειδών οι παράξενες έννοιες. Ωστόσο η χρεοκοπία της ακαδημαϊκής οικονομικής διδασκαλίας αποκαλύφθηκε όχι μόνο από την πτώση. Η δομή σκέψεως που αναπτύσσει είχε αποδειχθεί προ πολλού κούφια. Απετελείτο από μια σειρά προτάσεων που δεν είχαν καμιά σχέση με τη δομή και την εξέλιξη της οικονομίας, που υπετίθετο ότι περιέγραφαν». (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 20/10/1977.)
4.Οι δικοί μας κυβερνήτες, πολλοί δημοσιογράφοι, σχολιαστές, αναλυτές και ράδιο/τηλεπαρουσιαστές/τριες, μας λένε πως τα τελευταία μέτρα που (όπου να’ ναι) επιβάλλονται, τα εκκόλαψαν οι οικονομολόγοι της Τρόικας. Όλοι διαβλέπουν πως τέτοια μέτρα (πρόσθετες περικοπές μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο και στον Ιδιωτικό τομέα, έκτακτες και ειδικές εισφορές, αύξηση φόρων, απολύσεις και παρόμοια) οδηγούν σε βαθύτερη ύφεση – ή μάλλον σε ανέχεια, εξαχρείωση και ίσως πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού. Αλλά, δίνεται μια φαεινή επεξήγηση, έτσι το κόστος εργασίας θα μειωθεί, οι επιχειρήσεις θα προσλάβουν περισσότερους (φθηνούς) εργαζόμενους και τα προϊόντα τους θα είναι φθηνότερα και ανταγωνιστικότερα.
Αυτή, παρεμπιπτόντως, είναι η θεωρία για τα αίτια κρίσεων στα (γ) και (δ) πιο πάνω που αποδείχθηκαν σαφώς λανθασμένα πριν από 35 χρόνια.
Έκτος από οτιδήποτε άλλο, και για να μείνουμε στο καθαρά οικονομολογικό πεδίο αγνοώντας κοινωνικές και ηθικές απόψεις – ποιες και πόσες επιχειρήσεις θα μπορούν να απορροφήσουν όλη αυτή την λίμνη προσφερόμενης εργασίας έστω και με μισθούς πείνας αφού δεν έχουν κεφάλαια ή έσοδα; Πώς (και γιατί) θα μειώσουν τις τιμές των προϊόντων τους τη στιγμή που έχουν αυξηθεί οι φόροι (ΦΠΑ, επί των κερδών κλπ) και οι τιμές μεταφορικών όπως η βενζίνη, ενώ κάθε τόσο προστίθενται νέα χαράτσια; Και θα γίνουν όλες οι επιχειρήσεις εξαγωγικές; Διότι σίγουρα ακόμα και όλοι οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να καταναλώνουν περισσότερα από τα αναγκαία για επιβίωση αφού οι μισθοί τους θα είναι χαμηλότατοι. Πόσο μάλλον οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι.
Βέβαια, τόσοι οι καλοπληρωμένοι ευτραφείς υπουργοί μας (με τους συμβούλους τους) όσο και τα μέλη της Τρόικας και τα αφεντικά τους, δηλαδή πρόεδροι τραπεζών, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και ό,τι άλλο – όλοι αυτοί οι παχυλά αμειβόμενοι αξιωματούχοι στους χλιδάτους διαδρόμους της εξουσίας (μακριά από τα σοκάκια της μιζέριας), αυτοί έχουν ως επί το πλείστον εντρυφήσει στις θεωρίες μια ακαδημαϊκής που έχει χρεοκοπήσει, κατά την καθηγήτρια J. Robinson και δεν έχει καμιά σχέση με τη δομή και εξέλιξη της οικονομίας που υποτίθεται περιγράφει.
Ας προσέξουμε. Παρότι τα έσοδα των πλείστων Ελλήνων, υποδούλων μιας ανίκανης, παρανοϊκής κυβέρνησης, έχουν μειωθεί, οι τιμές στα σουπερμάρκετ έχουν αυξηθεί – λόγω φόρων που μετακυλίονται! Και αυτή η απλή εμπειρική μαρτυρία καταδείχνει την παράνοια της θεωρίας που προκαλεί τα νέα μέτρα.
5.Μας αρέσει να ρίχνουμε το φταίξιμο σε άλλους, κι εδώ στους ξένους που μας εκμεταλλεύονται.
Αυτή η περίπτωση όμως διαφέρει. Ο επικεφαλής του κλιμακίου της Τρόικας δήλωσε δημοσίως (12/10) και ξεκάθαρα πως το δικό τους μέλημα είναι να ελέγξουν και να βοηθήσουν να ολοκληρωθεί ο προϋπολογισμός, αλλά η επιλογή μέτρων και η εφαρμογή τους επαφίεται στην ελληνική κυβέρνηση, δηλαδή κυρίως στον κ. Βενιζέλο και τους συμβούλους του. Επομένως μπορεί τέτοια εξαθλιωτικά μέτρα να προτάθηκαν από την Τρόικα, αλλά ενώ προτάθηκαν (επαναληπτικά στους 18 μήνες) και άλλα και κυρίως η μείωση κρατικών δαπανών, αποκρατικοποιήσεις και αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας, η κυβέρνηση τα αγνόησε και τα αγνοεί, καταφεύγοντας πάλι σε νέες αφαιμάξεις εισοδημάτων και σε απολύσεις πεπειραμένων δημοσίων υπαλλήλων, με την προσφιλή μέθοδο του “άρπα-κόλλα”. Κυρίως για να μην πειραχθεί το κομψό και αποδοτικό κράτος μας, όπου οι ξεκούτηδες και ξενολάτρεις υπουργοί μπορούν να ταξιδεύουν με το κυβερνητικό αεροπλάνο στο εξωτερικό και να συνδιαλέγονται με τους σπουδαίους της διεθνούς πολιτικής ως εκπρόσωποι και σωτήρες του καταρρέοντος Ελλαδιστάν. Στη δίχρονη εξουσία τους μέχρι τώρα δεν παρουσίασαν ούτε ένα σχεδιασμένο μέτρο, μοιάζουν ανίκανοι να αντιτάξουν οποιοδήποτε πρακτικό σχέδιο διάσωσης και ακόμα και στις μέρες που οι Ευρωπαίοι εξετάζουν το ελληνικό χρέος και φροντίζουν να ασφαλίσουν την οικονομία της υπόλοιπης Ευρωζώνης οι φανφαρόνοι αυτοί μένουν αμέτοχοι. Θα μπορούσαν ευθύς εξαρχής να συμπλεύσουν με και να εφαρμόσουν την κύρια πρόταση της Τρόικας για περικοπή των δαπανών του κράτους αλλά προτίμησαν την κοροϊδία με εύκολα φορομπηχτικά τεχνάσματα, υποσχέσεις και δήθεν αναδιαπραγματεύσεις.
Τώρα πολλά δεινά θα ακολουθήσουν: το χειρότερο, η πλήρης κατάρρευση της κοινωνίας, έξαρση βίας κι εγκληματικότητας, ίσως ένοπλη εξέγερση και μια δικτατορία “δημοκρατική” ή στρατιωτική. Σε κάθε περίπτωση η λιγοστή πολιτική ελευθερία που απολαμβάναμε θα περιοριστεί απόλυτα. Ο αμερικανός νομικός Charles Adams είχε προειδοποιήσει το 1993 στο βιβλίο του For Good and Evil: the Impact of Taxes on the Course of Civilization (Madison Books, New York): “Σιωπηλά ο ΑΦΜ και ο κομπιούτερ θα γελοιοποιήσουν την ελευθερία και το άσυλό μας… Η τρέχουσα κατεύθυνση των ποινικών νόμων και των αστυνομευτικών μηχανισμών του φορολογικού μας συστήματος δείχνει μια τέτοια πιθανότητα. Θα μπορούσαμε να βρεθούμε δουλοπάροικοι στο σύγχρονο Δημόσιο Ταμείο” (κεφ 37).
Και όλα αυτά διότι η νεότερη αριστοκρατική κάστα των 300 βουλευτών, των δικαστικών και άλλων υψηλόβαθμων δημοσίων “υπαλλήλων” θέλουν να απολαμβάνουν τα προνόμοιά τους εις βάρος του λαού που είναι πια κυριολεκτικά κορόιδο.
6.Η μείωση του κράτους είναι απαραίτητη. Πρώτα πρώτα η μείωση των εδρών στη Βουλή, των υπουργών και συμβούλων τους και η δραστική μείωση των αποδοχών όλων αυτών των αυτόχρηστων αριστοκρατών. Επίσης να δημευτεί η περιουσία των υπουργών και κομματαρχών της τελευταίας 25ετίας.
Ναι, ακούγεται σκληρό, εξωπραγματικό, αλλά μόνο διότι το μυαλό μας πάσχει από μαλάκυνση και νομίζουμε πως οι εγκληματίες θύτες έχουν τα δικαιώματα των αθώων. Τέτοιοι απατεώνες και κακοποιοί εγκληματούν όχι διότι είχαν τραυματικές εμπειρίες στα μικράτα τους (όπως διδάσκει ο Φρόιντ) ούτε διότι είναι προϊόντα του άδικου πολιτικού συστήματος καπιταλισμού (Μαρξ και συνοδοιπόροι), αλλά διότι το θέλουν.
Αλλά και η ατιμωρησία αυτών των κακοποιών είναι μια έκφραση της αναπόφευκτης Φυσικής Δικαιοσύνης. Διότι οι πολιτικοί εγκληματίες όλων των παρατάξεων εξαπατούν τον λαό συστηματικά από καταβολής “Δημοκρατίας” – εν γνώσει του!
Τέλος της παρένθεσης.
