Πάσχος Μανδραβέλης
Ανέκδοτα µε πρωταγωνιστές γιατρούς υπάρχουν πολλά. Για τους δικαστές επίσης. Για ιατροδικαστές δεν γνωρίζουμε κανένα. Το ελληνικό κράτος –ας είναι καλά!– παράγει και τέτοια.
Υπάρχει μια είδηση που πέρασε κάπως στο ντούκου, αλλά είναι τόσο εξωφρενική, τόσο τραγική και συνάμα κωμική, που πρέπει να τη συζητήσουμε. «Σε θρίλερ εξελίσσεται η υπόθεση με τον θάνατο της Γερμανίδας τουρίστριας, που αρχικά είχε αποδοθεί σε παθολογικά αίτια, καθώς νέα στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας (…). Αρχικά, ο θάνατος της 58χρονης Γερμανίδας είχε αποδοθεί σε αιφνίδιο αίτιο, πριν από ένδεκα(!) ημέρες, όταν έκανε διακοπές σε παραθαλάσσιο χωριό του Ν. Πηλίου και συγκεκριμένα στη Μηλίνα. Ωστόσο, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ο θάνατός της προήλθε από σφαίρα στην πλάτη».
Η αλήθεια είναι ότι μια σφαίρα στην πλάτη είναι επαρκές «αιφνίδιο αίτιο» για να πεθάνει κάποιος. Αλλά πάλι, είναι ανήκουστο. Χρειάστηκαν έντεκα (αριθμητικώς 11) μέρες για να διαπιστώσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες ότι στην άτυχη γυναίκα δεν «ήρθε κόλπος», αλλά μια σφαίρα. Πώς και δεν την έθαψαν μαζί με τη βολίδα; Αν δεν ήταν τραγικό θα ήταν κωμικό. Φέρνει κάτι από το «Στραβόξυλο», στο οποίο ο Δημήτρης Ψαθάς σατιρίζει έναν γιατρό βάζοντας κάποιον να λέει: «Η μόνη σωστή διάγνωση που κάνει είναι ο θάνατος. Ετσι και δει πεθαμένο, βγάζει αμέσως συμπέρασμα: “Ουδεμία ελπίς υπάρχει”».
Αλλά πάλι, έντεκα μέρες –το επαναλαμβάνουμε μπας και το χωνέψουμε!– για να διαπιστώσουν ότι μια γυναίκα έχει σφαίρα στην πλάτη; Τι CSI α λα ελληνικά είναι αυτό; Κι αν υπάρχουν τέτοιας μορφής αβλεψίες σε τόσο σοβαρές υποθέσεις, όπως είναι μια ανθρωποκτονία, τι γίνεται με τις υπόλοιπες που ασχολείται (ή μάλλον δεν ασχολείται) η ελληνική αστυνομία; Με πόση επιμέλεια ψάχνουν τα στοιχεία για μια κλοπή ή για μια ληστεία;
Η χώρα μας είναι φημισμένη για τις ιδιωτικές δαπάνες στην υγεία. Σύμφωνα με τη Eurostat οι άμεσες πληρωμές ιδιωτών φθάνουν το 35,2% των συνολικών δαπανών υγείας, όταν ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ενωση είναι 15,4%. Δυστυχώς, είτε δεν υπάρχει είτε δεν μπορέσαμε να βρούμε κάποια αντίστοιχη έρευνα για τις άμεσες ιδιωτικές δαπάνες στην ασφάλεια. Δεν αναφερόμαστε μόνο στα έξοδα για συναγερμούς, εταιρείες security κ.ά. Απλώς σημειώνουμε ότι στις μεγάλες υποθέσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, πάντα εμφανίζεται κι ένας ιδιωτικός ερευνητής (ντετέκτιβ), στον βαθμό βεβαίως που η οικογένεια του θύματος έχει να τον πληρώσει. Προφανώς η πρώτη δουλειά αυτού είναι να δει τη σορό, για να διαπιστώσει αν το θύμα πέθανε από «παθολογικά αίτια», κατά πώς λένε οι Αρχές ή αν έχει καμιά τρύπα από σφαίρα στην πλάτη.
Πηγή: Καθημερινή
