Στέφανος Κασιμάτης
Αυτό μάλιστα, είναι πολιτισμός με περικεφαλαία! Η υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου, αποκάλυψε υπερηφάνως τη μαρμάρινη πλάκα στους Φιλίππους, με την οποία ο αρχαιολογικός χώρος αναγνωρίζεται ως μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού από την UNESCO, και φωτογραφήθηκε μπροστά της σε διαφορετικές πόζες. Δεν κατάλαβε, επειδή μάλλον δεν ξέρει αγγλικά, ότι η λέξη «world» στην πλάκα είχε γραφεί –ακριβέστερα, είχε χαραχθεί στο μάρμαρο– ανορθόγραφα ως «word».
Και καλά η υπουργός. Οι άλλοι παριστάμενοι δεν το είδαν ή προτίμησαν να κάνουν ότι δεν το βλέπουν; Σε μια φωτογραφία η υπουργός εικονίζεται με έξι ακόμη κυρίες και έναν κύριο. Κανείς τους δεν πρόσεξε ή δεν κατάλαβε το λάθος; Αυτό είναι το πιθανότερο. Αλλιώς δεν εξηγείται γιατί ταπεινώθηκαν φωτογραφιζόμενοι μπροστά σε μια προσβλητική για το κράτος και τον πολιτισμό μας ανορθογραφία, η οποία αποκαλύπτει πόσο βαθύ είναι το πρόβλημα της προχειρότητας και του άρπα-κόλλα. Στις πινακίδες των εθνικών οδών, συνηθίσαμε πια τις εσφαλμένες ή και γελοίες αποδόσεις στα αγγλικά τοπωνυμίων και προορισμών. Αλλά ανορθογραφία σε επιγραφή εγχάρακτη σε μάρμαρο είναι ένα ανώτερο στάδιο.
Θα ήταν εύκολο να αναβληθεί η τελετή των εγκαινίων, ώσπου να φτιαχτεί ξανά η επιγραφή. Θα αρκούσε η δικαιολογία ότι συνέβη κάτι έκτακτο στην υπουργό και δεν μπορούσε. Ουδείς θα έπαιρνε είδηση το λάθος· και να διέρρεε, κανείς δεν θα καθόταν να ασχοληθεί, ενώ τώρα η φωτογραφία ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και μας διασύρει. Πού όμως φιλότιμο; Και το χειρότερο, μαζί με το φιλότιμο φοβάμαι ότι εξέλιπε και το περιλάλητο δαιμόνιο! Διότι τι έλειπε από την αγγλική λέξη για να είναι σωστή; Το γράμμα «l» ανάμεσα στο «r» και το «d». Κανείς δεν σκέφθηκε να το στριμώξει εκεί ανάμεσα, γραμμένο με ένα κοινό μολυβάκι; Κρίμα. (Αν τουλάχιστον το είχαν κάνει, το αστείο θα ήταν τέλειο. Φαντασθείτε: τις κυρίες να σχηματίζουν κύκλο μπροστά από την επιγραφή, ο κύριος με το μολυβάκι του να σκύβει, μετά να σηκώνεται έχοντας κοκκινίσει ελαφρώς, όλοι χαμογελαστοί, ούτε γάτα ούτε ζημιά…)
Δεν πειράζει. Διότι και έτσι, όπως είναι τώρα η επιγραφή, έχει την αξία της. Ας γράφει επάνω ό,τι θέλει: μνημεία, παγκόσμιος πολιτισμός, UNESCO κ. λπ. Eτσι όπως είναι γραμμένη η επιγραφή λέει, στην πραγματικότητα, κάτι διαφορετικό: δοξάζει τη βασική αξία του Υπαρκτού Ελληνισμού, το «δε βαριέσαι…». (Iσως μάλιστα να είναι το πρώτο μνημείο αφιερωμένο στο «δε βαριέσαι…) Είθε να αποκτήσουμε και άλλα τέτοια! Τα έχουμε ανάγκη.
Πηγή: Καθημερινή
