του Χάρη Θεοχάρη
Κάπου διάβασα πως στην ταυτότητά του ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ έγραφε επάγγελμα Ηθοποιός-Αγρότης. Όλα αυτά βέβαια τις καλές εποχές που δεν τα είχε βάλει με τη γαλλική εφορία και δεν αναζητούσε στη Ρωσία πατρίδα να τον φιλοξενήσει. Νομίζω πως αν ο Αλέξης Τσίπρας έβγαζε τώρα ταυτότητα θα έπρεπε να δηλώσει Ηθοποιός-Πρωθυπουργός. Μόνο έτσι θα μπορούσε να δικαιολογήσει το ότι εργάζεται τόσο συστηματικά για τα αντίθετα από όσα διακηρύττει.
Υποστηρίζει πως νοιάζεται για τους μικροοφειλέτες και ψήφισε την άνοιξη τις 100 δόσεις. Τι πέτυχε στην πραγματικότητα με εκείνο τον νόμο; Μείωσε το επιτόκιο, αύξησε τις δόσεις, ενέταξε όλους άκριτα στο μέγιστο αριθμό δόσεων, χάρισε το 100% των προστίμων και των προσαυξήσεων αρκεί να εξοφληθεί όλος ο αρχικός φόρος και επέτρεψε στους πάντες (ακόμη και αν χρωστούσαν πάνω από €1εκ.) να ενταχθούν. Μαντέψατε ποιοι ωφελήθηκαν; Οι μεγαλοοφειλέτες. Πάνω από 250 μεγαλοοφειλέτες κέρδισαν από τις δύο ρυθμίσεις. Την έκτακτη των δέκα ημερών –αλήθεια, λίγο ύποπτη δεν είναι η βιασύνη;– αλλά και τη δεύτερη που ακολούθησε.
Έχουμε ζητήσει στοιχεία για αυτούς τους μεγαλοοφειλέτες, αλλά αρνούνται από την κυβέρνηση να τα δημοσιοποιήσουν. Το μόνο που κατάφερα να μάθω από την κυρία Βαλαβάνη, καθώς απάντησε σε επίκαιρη ερώτησή μου, είναι πως όσοι χρωστούν πολλά, κερδίζουν κατά μέσο όρο περίπου €1 για κάθε ένα που πληρώνουν. Όπως έχει γραφτεί στον Τύπο, χρήση έκαναν ο ιδιοκτήτης του NAMMOS στη Μύκονο (ο οποίος έσπευσε μετά να κάνει το γάμο του στη Ρώμη, προφανώς με όσα γλίτωσε από την εφορία), μεγαλομέτοχος ΠΑΕ αλλά και μεγαλομέτοχος κατασκευαστικής εταιρίας.
Στο ίδιο μοτίβο κινούνταν και οι διατάξεις που προσπάθησε να περάσει στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα, και που μόλις ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία. Χρησιμοποιεί τους μικρούς ως δικαιολογία για να βοηθήσει τα μεγάλα ψάρια. Η κυβέρνηση προσπάθησε να περάσει διάταξη που επέτρεπε την υποβολή τροποποιητικών ή εκπρόθεσμων δηλώσεων κατά τη διάρκεια του ελέγχου του φορολογουμένου.
Η δυνατότητα για διαφθορά είναι προφανής. Ο φορολογούμενος μπορεί να τα βρει με τον εφοριακό που του λέει τι θα του επιρρίψει, οπότε τα δηλώνει γρήγορα μόνος του και πληρώνει ελάχιστα πρόστιμα. Ας σημειώσουμε πως τα πρόστιμα για αυτές τις δηλώσεις μειώθηκαν το καλοκαίρι και εκ νέου με αυτό το νομοσχέδιο. Ανεξάρτητα από τη διαφθορά όμως, το μήνυμα που στέλνουμε στους φορολογούμενους είναι «μη δηλώσετε». Αν είστε άτυχοι και σας πιάσουν (πιθανότητα μικρότερη από 1 στα 20), θα κάνετε «δηλωσούλα» και τη γλιτώνετε με λίγα, αν όχι, τα κέρδη θα είναι μεγάλα.
Αφού ο κ. Αλεξιάδης δεν απάντησε επί τρεις μέρες στις αντιρρήσεις μας –μόνο του επιχείρημα ήταν πως φοροδιαφυγή και διαφθορά έχουμε ήδη, λες και αυτό μας επιτρέπει να την διευκολύνουμε–, αναγκάστηκε να την αποσύρει την τελευταία μέρα της συζήτησης, λέγοντας πως έδωσε το τηλέφωνό μου για να λένε τα παράπονά τους οι αγανακτισμένοι φοροφυγάδες που ήθελαν να περάσει η διάταξη. Μακάρι να με πάρουν! Όμως το νομοσχέδιο αυτό βοηθάει και με άλλους τρόπους τους φοροφυγάδες. Τρόποι που έμειναν ενεργοί παρά τις αντιρρήσεις μας. Ας δούμε δύο ενδεικτικά παραδείγματα.
Αμνήστευσε όλες τις υποθέσεις εικονικών-πλαστών τιμολογίων που δεν έχουν καταλογιστεί ακόμη. Αλλά και όσοι έχουν ήδη τιμωρηθεί και δεν έχουν τελεσιδικήσει μπορούν να ξεφύγουν. Αν έχουν χρήματα για δικηγόρους, και το ποσό του προστίμου αξίζει τον κόπο, μπορούν να προσφύγουν στα δικαστήρια και θα κερδίσουν. Νομικά ισχύει η αρχή πως αν αλλάξει ο νόμος και γίνει επιεικέστερος, τα δικαστήρια δικάζουν σύμφωνα με το νέο ευνοϊκότερο νόμο. Σημειώστε πως οι περισσότερες υποθέσεις αυτές, αφορούν επιχειρήσεις που έκαναν φοροδιαφυγή εν γνώσει τους.
Ακόμη, καθαρίζει από φοροδιαφυγή (στο ποινικό μέρος), αν το όνομα στο τιμολόγιο είναι λάθος, αρκεί να έγινε η πράξη. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Αγοράζεις κάτι και σου λέει ο προμηθευτής να μην κόψουμε απόδειξη. Δέχεσαι. Ο προμηθευτής γλιτώνει το φόρο. Εσύ όμως έμεινες με ένα έξοδο που δεν φαίνεται. Αν είναι μεγάλο (τότε μόνο αξίζει), πρέπει να βρεις κάποιον να σου κόψει τιμολόγιο μαϊμού να το περάσεις στα έξοδα. Βρίσκεις λοιπόν έναν αλλοδαπό, τρελό ή υπέργηρο, του ανοίγεις εταιρία μαϊμού (κατάλληλος λογιστής τον έχει έτοιμο), και σου κόβει τιμολόγιο. Αυτός και η εταιρεία του είναι ανύπαρκτοι και συνεπώς δεν πληρώνει φόρο, ενώ εσύ αυξάνεις τα έξοδά σου.
Φυσικά υπάρχει περίπτωση αυτός που σου πουλάει κάτι να μη σου δώσει δικό του τιμολόγιο και εσύ να μην το ξέρεις. Σε αυτή την περίπτωση, δεν φταις για το γεγονός αυτό. Ακριβώς για να ξεχωρίσουμε αυτές τις περιπτώσεις, προτείναμε να προστεθεί η λέξη «καλόπιστος» λήπτης στη διάταξη, λέξη που θα ξεχώριζε την ήρα από το στάρι.
Ο αριθμός και η συχνότητα τέτοιων παραδειγμάτων, όπως αυτά που ανέφερα, καθιστούν προφανές πως η κυβέρνηση δεν κάνει λάθη. Εργάζεται συστηματικά υπέρ συμφερόντων, όπως και οι προηγούμενες. Αν η κυβέρνηση με την στροφή της στο ρεαλισμό πείστηκε πως τα επώδυνα μέτρα είναι αναγκαία, ως κάποιο βαθμό αυτό είναι θετικό. Αν όμως με την αναπόφευκτη αποκάλυψη των σκανδάλων της αποδείξει πως δεν υπάρχει ελπίδα και πως όλοι στη χώρα αυτή είναι διεφθαρμένοι, θα προκαλέσει ανυπολόγιστη κοινωνική καταστροφή.
Αυτό όμως είναι και το μεγάλο στοίχημα για το Ποτάμι, ως υπεύθυνο κόμμα της αντιπολίτευσης. Να αποτρέψουμε αυτό τον κίνδυνο με όλες μας τις δυνάμεις για να μπορούμε ακόμα να ελπίζουμε ως χώρα. Είναι το χρέος μας στον τόπο.
Πηγή: Athens Voice
