του Μπάμπη Παπαδημητρίου
Αντί να προχωρήσουμε με απλές και δυναμικές κινήσεις στην απεμπλοκή της χώρας από την κρίση που ξέσπασε το 2008 και συνεχίζεται από τότε με εναλλασσόμενη ένταση, έχουμε εμπλακεί για πολλοστή φορά σε περίπλοκες διαπραγματεύσεις. Υπάρχουν δύο σαφή γεγονότα, στη βάση των οποίων θα μπορέσουμε να κρίνουμε ότι η χώρα έχει με ασφάλεια ξεκινήσει τη διαδικασία εξόδου από την κρίση. Απαιτείται, πρώτον, να έχουμε βγει στις αγορές χρήματος και κεφαλαίου. Που σημαίνει ότι δεν χρειαζόμαστε, πλέον, τη χρηματοδοτική στήριξη των εταίρων μας. Δεύτερο στοιχείο εξόδου από τη μεγάλη κρίση είναι η καθιέρωση θετικού ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ από το ένα τρίμηνο στο επόμενο.
Αντιλαμβάνομαι πολύ καλά τη σημασία που έχει η αντιμετώπιση των ακραίων συνεπειών της κρίσης. Ομως, ακόμη κι αν εφαρμόσουμε όλα τα μέτρα που περιλαμβάνει το εκλογικό πρόγραμμα του κ. Τσίπρα, δεν σημαίνει ότι θα έχουμε βγει από την κρίση. Οπως, άλλωστε, είναι σωστό πως ακόμη κι όταν θα έχουμε νικήσει την ύφεση, ακόμη κι όταν η απασχόληση θα έχει αρχίσει να κερδίζει πόντους απέναντι στη μαζική ανεργία, οι δυσκολίες πάρα πολλών συνανθρώπων μας θα παραμένουν απελπιστικές.
Τι κάνει η κυβέρνηση για να διασφαλίσει την επιτυχία στη βάση των δύο ουσιαστικών κριτηρίων; Πρακτικώς, δεν κάνει τίποτε. Κάποιος θα μπορούσε, μάλιστα, να προσθέσει ότι η κυβέρνηση εργάζεται σε κατεύθυνση αντίθετη από την προσήκουσα στις περιστάσεις.
Ολοι έχουμε αντιληφθεί ότι η κυβέρνηση επιστρέφει σταδιακά εντός του πλαισίου προσαρμογής που είχε διαπραγματευτεί το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα.
Οι κυβερνητικοί φοβούνται μήπως εκτεθούν στα μάτια των ψηφοφόρων τους, επειδή θα συνεχίσουν από το σημείο που σταμάτησε, πριν από τις εκλογές, η προσπάθεια σταθεροποίησης της οικονομίας. Δεν πρόκειται για επικοινωνιακό «φόβο» ή για προπαγανδιστικό ελιγμό, αλλά για κάτι που μπορεί να μας οδηγήσει σε πολύ χειρότερη ατραπό.
Τα στελέχη της κυβέρνησης, σε διαφορετικό βαθμό το καθένα, δεν πιστεύουν ούτε στο Πρόγραμμα, ούτε στους Στόχους του, ούτε στα Μέσα που τους διαθέτει. Οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ έχουν μιαν άλλη κατάσταση κατά νου κι ας μην μπορούν, κατ’ ουδένα τρόπο, να μας δείξουν τι είναι αυτό που εννοούν.
Ασφυκτιούν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αποκαλούν τις προσπάθειες συντονισμού της ενιαίας ευρωπαϊκής ζώνης ως «νεοφιλελεύθερο στενό κοστούμι». Δεν χάνουν ευκαιρία να διακηρύξουν ότι, με την πρώτη ευκαιρία, θα κάνουν τα πράγματα διαφορετικά. Θεωρούν εαυτούς πρωτοπόρους σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με τη Μεγάλη Πορεία που οργάνωσε ο πρόεδρος Μάο Ζεντόγκ.
Οσο τα στελέχη, που έχει παρατάξει ο πρωθυπουργός, δεν εγκαταλείπουν την ιδεολογική ακαμψία τους τόσο θα παραμένουμε εγκλωβισμένοι στο παρόν αδιέξοδο.
Πηγή: Καθημερινή
