Η διπλή απειλή

Πρετεντέρης Γιάννης

Στις 13 Απριλίου η Μαρίν Λεπέν έδωσε συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάσει τις θέσεις της για την εξωτερική πολιτική. Η παρουσίαση ήταν μια ενδιαφέρουσα ανάπτυξη της ρωσικής πολιτικής – στα γαλλικά…

Ζήτησε «στενότερη σχέση μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας» στο πλαίσιο μιας «συμμαχίας με τη Ρωσία». Διευκρινίζοντας: «Μετά τον πόλεμο…». Πάλι καλά.

Παρ’ όλο που η ίδια δήλωσε πως αν εκλεγεί η Γαλλία θα εγκαταλείψει την ολοκληρωμένη διοίκηση του ΝΑΤΟ, αλλά όχι το άρθρο 5 της Συμμαχίας.

Στη συνέχεια διακήρυξε το χαριτωμένο «ούτε Μόσχα ούτε Μπάιντεν».

Και κατέληξε ότι η αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής ασφάλειας δεν μπορεί να συνεχιστεί μόνο με το ΝΑΤΟ που είναι ένας «πολεμοχαρής οργανισμός» – και γι’ αυτό άλλωστε, προσθέτω εγώ, πολεμάει στο Γκρόζνι, στην Οσετία, στην Κριμαία, στο Αλέπι, στο Ντονμπάς και στην υπόλοιπη Ουκρανία…

Φυσικά η υποψήφια για τη γαλλική Προεδρία της Δημοκρατίας είχε ήδη φροντίσει να ταχθεί εναντίον των κυρώσεων κατά της Ρωσίας σε φυσικό αέριο και πετρέλαιο.

Δεν ξέρω αν η Λεπέν τα λέει αυτά δωρεάν ή λόγω κάτι περίεργων δανείων από ρωσικές τράπεζες.

Πάντως και στην Ελλάδα τα έχουμε ακούσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο από τον Κουτσούμπα ή τον Βελόπουλο, διάφορους ακροαριστερούς ή ακροδεξιούς φιλορώσους και αντιδυτικούς.

Αλλά τουλάχιστον οι δικοί μας εξαντλούνται σε αρλούμπες στο Twitter. Ενώ η Λεπέν διεκδικεί την προεδρία της μοναδικής πυρηνικής δύναμης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Γι’ αυτό η απειλή είναι σοβαρή και διπλή.

Είναι η απειλή λαϊκιστικής εκτροπής που περιέγραψε ο Μητσοτάκης στο Φόρουμ των Δελφών.

Και η γεωπολιτική απειλή που κινδυνεύει να οδηγήσει τη Δυτική Ευρώπη σε υπό κάποιας μορφής ρωσική συγκυριαρχία ή σε ένα είδος «φινλανδοποίησης».

Και οι δύο απειλές προϋπήρχαν. Η πρώτη μάλιστα είχε εκδηλωθεί έντονα τη δεκαετία του 2010 με αφορμή την κρίση του χρέους και του ευρώ.

Αυτή τη φορά όμως εκδηλώνονται ταυτοχρόνως και κυρίως με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Σαν μέρος ενός κοινού σχεδίου.

Οι δυνάμεις του λαϊκισμού φαίνεται να αντιλήφθηκαν ότι δεν κατάφεραν να εκτροχιάσουν την Ευρώπη το διάστημα 2014-17 επειδή δεν τους το επέτρεψαν τελικά οι γενικότεροι γεωπολιτικοί συσχετισμοί. Και είναι αλήθεια.

Θυμίζω ότι η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αναζητούσε να τυπώσει δραχμές στη Ρωσία. Και ο Πούτιν (που τότε δεν ήθελε να συγκρουστεί με την Ευρωπαϊκή Ενωση) όχι μόνο δεν το υποστήριξε, αλλά το «κάρφωσε» στον Φρανσουά Ολάντ – το αποκάλυψε ο ίδιος ο γάλλος πρώην πρόεδρος στα απομνημονεύματά του…

Την ίδια περίοδο (άνοιξη 2015) η Μαρίν Λεπέν μού είχε αναλύσει αυτοπροσώπως σε συνέντευξη στο Mega ότι η λυδία λίθος για την τότε ελληνική κυβέρνηση είναι η αποσύνδεσή της από το ευρώ και τον συσχετισμό που εκπροσωπεί. Διότι διαφορετικά θα ηττηθεί.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, το σενάριο της αποσταθεροποίησης παίζεται τώρα σε δύο επίπεδα. Σαν να έχουν εκτιμήσει ότι το ένα δεν μπορεί να βαδίσει χωρίς το άλλο.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι επόμενες εβδομάδες θα είναι κρίσιμες.

Αφενός για το ενδεχόμενο να εκτροχιαστεί μια μεγάλη χώρα όπως η Γαλλία με εκλογή της Λεπέν στις 24 Απριλίου.

Αφετέρου για τη δυνατότητα να διατηρηθεί ενιαία η στάση της Ευρώπης απέναντι στη Ρωσία.

Ούτως ή άλλως, όμως, ανοίξαμε δουλειά για μήνες.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ